St. Michael’s Cave – Wikipedia, wolna encyklopedia

St. Michael’s Cave

Wnętrze jaskini
Państwo	Wielka Brytania
Terytorium zamorskie	Gibraltar
Głębokość	62 m
Wysokość otworów	300 m n.p.m.
Kod	GBZ
Położenie na mapie Gibraltaru St. Michael’s Cave
36°07′34″N 5°20′44″W/36,126111 -5,345556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

St. Michael’s Cave (Jaskinia Świętego Michała) – jaskinia krasowa położona na Gibraltarze, w skład której wchodzą dwie mniejsze jaskinie oraz rozległa sieć tuneli. Wejście do niej znajduje się w szczytowej części Skały Gibraltarskiej na wysokości około 300 m; jej głębokość wynosi 62 metry.

Historyk Alonso Hernández del Portillo w swojej pracy Historia de la Muy Noble y Más Leal Ciudad de Gibraltar wspomina, że nazwa jaskini (wówczas Cueva de San Miguel) pochodzi od podobnej groty znajdującej się w pobliżu włoskiej Apulii, gdzie miał się ukazać archanioł Michał^[1].

Po przejęciu Gibraltaru przez Brytyjczyków podjęto bezskuteczne próby zmiany jej nazwy na St. George’s Cave. Gdy się to nie powiodło hiszpańską nazwę Cueva de San Miguel przełożono na angielską.

Jaskinia powstała w wyniku procesów krasowych, które przez tysiące lat utworzyły rozległe podziemne pieczary z jeziorkami, tunelami i bogatą szatą naciekową. Ponieważ Skała Gibraltarska składa się głównie z wapienia to woda deszczowa powoli przesiąkając przez miękką skałę stopniową ją rozpuściła prowadząc do powstania rozległej sieć komór i tuneli.

Bezpośrednio po wejściu do jaskini znajduje się główna komnata mierząca około 16 m długości, 12 m szerokości oraz 24 m wysokości. Jej podłoże jest bardzo przechylone. Natomiast sklepienie składa się z twardszego, niż w innych częściach Skały Gibraltarskiej, wapienia i jest pokryte stalaktytami^[2]. Z lewej strony komnaty znajduje się wejście do systemu Leonora’s Caves oraz seria skomplikowanych przejść i komnat z bogatą szatą naciekową w postaci stalagmitów. Największy z nich mierzy około 15 m wysokości i 4,5 m szerokości. Całą jaskinię pokrywa cienka warstwa mokrej, czerwonej gliny^[3].

Odkrycia dokonane w jaskini wskazują, że była ona zasiedlana już w czasach prehistorycznych. Na pierwsze ślady natknięto się już w połowie XIX wieku. W 1974 roku odkryto w niej neolityczną miskę, a później także naskalny rysunek koziorożca alpejskiego wykonany węglem drzewnym na jednej ze ścian. Jego wiek oszacowano na 15 000 do 20 000 lat^[4]. Ponieważ w innych jaskiniach na Gibraltarze odnaleziono ślady neandertalczyków pojawiły się podejrzenia, że to oni mogli jako pierwsi ją zasiedlać już około 40 000 lat temu^[1].

W czasach wiktoriańskich w jaskini urządzano spotkania towarzyskie, koncerty, śluby oraz pojedynki. W organizacji tych wydarzeń często pomagali żołnierze, którzy oświetlali wnętrza pochodniami^[1].

W latach 30. XIX wieku podczas eksploracji jaskini zaginęli dwaj brytyjscy oficerowie, co doprowadziło do jej szczegółowych badań w roku 1840, 1857 i 1865. Mimo podejmowanych prób zaginionych nigdy nie odnaleziono. Kolejne zakrojone na szerszą skalę wyprawy naukowe podjęto w 1936 i 1938 roku^[5].

Pierwsze poważne wykopaliska archeologiczne przeprowadził w 1867 roku naczelnik wojskowego więzienia, kapitan Frederick Brome, który odkrył liczne prehistoryczne artefakty, takie jak: kamienne topory, groty strzał, biżuterię wykonaną z muszli, igły z kości zwierząt oraz pokaźny zbiór ceramiki. Jednakże mimo licznych odkryć archeologicznych działania Brome’a nie spotkały się z aprobatą, ponieważ do prac wykopaliskowych bezprawnie wykorzystał więźniów, co kosztowało go utratę stanowiska^[2].

Podczas II wojny światowej jaskinia została zaaranżowana na wojskowy szpital. Podczas prac zdecydowano, że potrzebne jest zapasowe wejście, które poprawiłoby cyrkulację powietrza w niższych partiach jaskini oraz służyłoby za wyjście awaryjne w przypadku ataku lotniczego. W tym celu rozpoczęto wysadzanie skał, co ujawniło istnienie głębszego systemu jaskiń z tunelami i podziemnym jeziorkiem o kryształowo czystej wodzie^[6], o wymiarach 30×11 m i głębokości 6 m^[7].

Obecnie jaskinia jest jedną z największych atrakcji turystycznych Gibraltaru, którą odwiedza rocznie prawie 1 000 000 gości^[8]. W jej wnętrzu urządzono salę koncertową^[7].

• Jaskinia Gorhama