Stadler Tango – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stadler Tango
	; Tramwaj Tango dla Bazylei w Zurychu
	Dane techniczne
Liczba członów	3-6
Długość	20 000-45 000 mm
Szerokość	2 300-2 650 mm
Wysokość	3 650 mm
Moc silników	6/4 × 106 kW
Prędkość maksymalna	70-100 km/h
	Wnętrze
Niskopodłogowość	0-100%
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stadler Tango − niskopodłogowe tramwaje produkcji szwajcarskiego producenta Stadler.

Konstrukcja

Tramwaje Tango są pojazdami w całości wysokopodłogowymi lub w 100% niskopodłogowymi, jednokierunkowymi lub dwukierunkowymi.

Produkowane odmiany

Bazylea

Tramwaje Tango dla Bazylei są jednostronne i jednokierunkowe o długości 45 m. Tramwaje produkowane są w wersji 6 członowej z czego człony 2 i 5 są krótkie, a pozostałe są dłuższe. Pod członem 1, między 3 i 4 oraz pod 6 znajdują się wózki napędne. W każdym wózku napędnym zastosowano dwa silniki o mocy 125 kW każdy. Pod członami 2 i 5 znajdują się wózki toczne. Część wysokopodłogowa znajduje się nad wózkami napędnymi. Pojemność tramwaju wynosi 276 pasażerów z czego 182 na miejscach siedzących. Miejsca siedzące ułożono w układzie 2+1. Prędkość maksymalna wynosi 80 km/h.

Genewa

Tramwaje Tango produkowane dla Genewy są dwukierunkowe o długości 44 m i wadze 57 ton. Pojemność tramwajów wynosi 261 pasażerów w tym 88 na miejscach siedzących. Prędkość maksymalna tramwaju wynosi 70 km/h. Rozmieszczenie członów i silników są podobne do tych w tramwajach dla Bazylei.

Bochum

Pojazdy Tango dla niemieckiego miasta Bochum. Tango dla Bochum jest trzyczłonowe i w całości wysokopodłogowe o długości 28,2 m. Zostały one zakupione dla obsługi linii U35.

Forch

Pojazdy dla Forch są czteroczłonowe oraz częściowo niskopodłogowe. Poruszają się po torach o szerokości 1000 mm. Zostały zakupione do obsługi wąskotorowej linii kolejowej Forchbahn łączącej Zurych Stadelhofen – Esslingen.

Kraków

Osobny artykuł: Stadler Tango Kraków Lajkonik.

Dla Krakowa Stadler przygotował wagony w wersji Tango Kraków "Lajkonik", pojazdy te są niskopodłogowe, trzyczłonowe i jednokierunkowe, ich długość wynosi 33,4 metra^[1]. Debiut "Lajkoników" na krakowskich liniach miał miejsce 18 czerwca 2020^[2]. 19 sierpnia 2021, do zajezdni tramwajowej Podgórze, dotarł ostatni z zamówionych 50 wagonów.

29 kwietnia 2020 podpisano kolejną umowę ramową na dostawę tym razem 60 tramwajów „Lajkonik II” wraz z umowami wykonawczymi na pierwsze 35 tramwajów^[3]. 4 listopada podpisano umowę wykonawczą na pozostałe 25 tramwajów i tym samym łączna liczba zamówionych przez Kraków tramwajów Tango wyniosła 110 sztuk^[4]. 18 października 2023 dostarczono ostatni (110.) tramwaj^[5].

Lyon

Pojazdy Tango dla Lyon są trzyczłonowe, dwukierunkowe o długości 27 m w 70% niskopodłogowe. Pojazdy zostały zakupione do obsługi linii łączącej Lyon Part-Dieu z Saint Exupéry airport. Maksymalna prędkość pojazdu wynosi 100 km/h.

Stuttgart

Tramwaje Tango dla Stuttgartu będą w dwukierunkowe, w całości wysokopodłogowe o długości 38,6 m i szerokości 2,7 m.

Sankt Gallen−Trogen

Pociągi Tango dla wąskotorowej linii kolejowej Trogenerbahn łączącej St. Gallen z Trogen zamówiono 5 trzyczłonowych, częściowo niskopodłogowych i dwukierunkowych zespołów trakcyjnych o długości 37 m. Maksymalna prędkość pociągów wynosi 80 km/h.

Eksploatacja

Szwajcaria

Pierwszym miastem szwajcarskim które zamówiło tramwaje Tango była Bazylea, która w 2006 zamówiła 60 tramwajów Tango z czego do Baselland Transport AG (BLT) trafiło 20 tramwajów, a pozostałe 40 do Basler Verkehrs-Betriebe (BVB). Pierwszy tramwaj do Bazylei trafił w 2008. Natomiast dostawy mają się zakończyć w 2014. Kolejnym miastem które kupiło tramwaje Tango jest Genewa, która w styczniu 2010 zamówiła 32 tramwaje. Pierwszy z nich do Genewy miał trafić w kwietniu 2011. Łącznie w Szwajcarii 4 miasta eksploatują tramwaje bądź pociągi Tango: