Stalag II D – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stalag II D
Ilustracja
Typ

stalag

Odpowiedzialny

 III Rzesza

Rozpoczęcie działalności

1939

Zakończenie działalności

1945-02-25 25 lutego 1945(dts)

Miejsce

Stargard

Narodowość więźniów

Polacy, Francuzi, Rosjanie, Jugosłowianie

Wyzwolony przez

Armia Czerwona

Upamiętnienie

Cmentarz wojenny w Stargardzie

Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej
Mapa konturowa Rzeszy Niemieckiej, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stalag II D”
53,32°N 14,98°E/53,320000 14,980000

Stalag II D Stargard niemiecki obóz jeniecki na terenie Stargardu (niem. Stargard/Pomm.; dziś Stargard) funkcjonujący od września 1939 do lutego 1945. Następnie do dnia dzisiejszego Zakład Karny Stargard.

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]
  • obóz został założony na militarnym terenie treningowym we wrześniu 1939. Uwięziono w nim polskich żołnierzy w celu uniemożliwienia im udziału w kampanii wrześniowej. Żołnierze z Kaszub byli w tym obozie po kampanii wrześniowej. Przez pierwszych kilka miesięcy żyli na otwartej przestrzeni albo w namiotach, podczas bardzo ostrej zimy zbudowano drewniane i ceglane baraki.
  • w maju i czerwcu 1940 przywieziono francuskich i belgijskich żołnierzy wziętych do niewoli podczas bitwy o Francję.
  • latem 1941 roku przetransportowano radzieckich jeńców pojmanych podczas planu Barbarossa.
  • po włoskiej kapitulacji we wrześniu i październiku 1943 przywieziono jeńców włoskich.
  • W 1942 utworzono w obozie grupę składającą się z ok. 450 jeńców jugosłowiańskich, którzy zostali skierowani do prac kolejowych w Szczecinie, następnie wysłano ich do obozu w Norwegii.
  • w sierpniu 1942 dowieziono kanadyjskich żołnierzy wziętych do niewoli podczas rajdu na Dieppe.
  • w połowie marca 1945 obóz został wyzwolony przez Armię Czerwoną.

Ewakuacja i przesiedlenie

[edytuj | edytuj kod]

25 lutego 1945 większość z więźniów była zmuszona do ucieczki na zachód przed radziecką ofensywą, zanim zostali uwolnieni przez sprzymierzone wojsko w kwietniu 1945.

Warunki życia

[edytuj | edytuj kod]

Warunki życia w obozie, szczególnie dla niższych stopniem więźniów, były tu znacznie lepsze niż w stalagach południowych. Pracujący w gospodarstwach rolniczych jeńcy mieli możliwość otrzymywania lepszego pożywienia.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]