Standaryzacja (psychometria) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy pojęcia z dziedziny psychometrii. Zobacz też: inne znaczenia słowa „standaryzacja”.

Standaryzacja – ujednolicony sposób posługiwania się testem. Ma on zminimalizować zależność wyników testu od wpływów czynników ubocznych, takich jak zachowanie się osoby przeprowadzającej badanie oraz warunki, w których to badanie jest przeprowadzane, tak by na wynik w teście nie składał się wpływ warunków badania^[1].

• zasady ogólne przeprowadzania testu i procedury badania
• instrukcję, którą podajemy w dosłownym brzmieniu, w sposób ściśle określony przez autora testu,
• określony zakres i warunki, w których badanemu udzielana jest pomoc przez osobę prowadzącą test
• ewentualne pomoce do testu
• warunki badania (czy jest to test prowadzony indywidualnie czy grupowo)
• klucz, czyli określone zasady, według których ocenia się odpowiedzi na poszczególne pozycje testu i interpretuje się wyniki^[2].

• kryteria dobroci
• normalizacja (psychometria)
• obiektywność (psychometria)

• ElżbietaE. Hornowska ElżbietaE., Testy psychologiczne: teoria i praktyka, Warszawa: Scholar, 2007, ISBN 978-83-7383-238-1 .