Stanisław Konarski (historyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
Stanisław Konarski (ur. 18 września 1923, zm. 30 lipca 2007 w Warszawie) – polski historyk-varsavianista, doktor nauk humanistycznych.
Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim.
W latach 1967–1991 pełnił funkcję wicedyrektora Muzeum Warszawy. Był współpracownikiem Polskiego Słownika Biograficznego oraz prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej. Autor publikacji dotyczących historii Warszawy i polskiej oświaty.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 188-1-8)[1].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Konarski, Mirosław Ornowski: Szkoła im. Mikołaja Reja w Warszawie. Warszawa: Koło Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. M. Reja, 1993.
- Lech Dzikiewicz, Stanisław Konarski: Rejacy w walce o niepodległość Polski 1939–1945. Warszawa: Koło Wychowanków Szkoły im. Mikołaja Reja, 2004. ISBN 83-86744-31-6.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SZYMON KONARSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Ciepłowski. Stanisław Konarski. „Almanach Muzealny”. 5, s. 370-372, 2007.
- Pro memoria. „Kronika Warszawy”. 3 (134), s. 85, 2007.