French
DeutschStanisław Kowalik (1892–1940) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 posterunkowy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1921–1940 |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Kowalik (ur. 1892 w Bukowsku, zm. 1940 w Kalininie) – posterunkowy Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako syn Jana i Katarzyny. W rodzinnym Bukowsku ukończył szkołę powszechną. Po zakończeniu I wojny światowej, w niepodległej II Rzeczypospolitej w 1921 wstąpił do służby w Policji Państwowej. Pracował w Przemyślu.
Po wybuchu II wojny światowej, w okresie kampanii wrześniowej pełnił służbę na posterunku w Zassowie. Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez sowietów, a następnie był przetrzymywany w obozie w Ostaszkowie. Na wiosnę 1940 został wywieziony i zamordowany w siedzibie Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer) przez funkcjonariuszy oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Miednoje.
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Stanisław Kowalik został wymieniony na tablicy pamiątkowej, odsłoniętej 15 września 1996 na ogrodzeniu kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego parafii pod tym samym wezwaniem w Bukowsku, honorującej ofiary walk i prześladowań z okresu II wojny światowej pochodzących z Bukowska i okolic (poza nim zostały upamiętnione trzy inne ofiary zbrodni katyńskiej: Stanisław Chorążek, Jan Krawiec i Władysław Wilecki)[1][2].
W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia aspiranta[3][4][5].
10 września 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” przy Szkole Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Pisarowcach (mieszczącej się w tamtejszym byłym dworze) niedaleko Bukowska został zasadzony Dąb Pamięci poświęcony Stanisławowi Kowalikowi[6].
Odznaczenie
[edytuj | edytuj kod]- Medal Niepodległości
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[7]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 94 Rocznica Odzyskania Niepodległości. bukowsko.pl. [dostęp 2014-04-28].
- ↑ Henryk Pałuk. Świętowanie niepodlległości w Bukowsku. „Kwartalnik. Gazeta Gminy Bukowsko”, s. 4-5, Nr 4 (32) z 2012.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-04-29].
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 273. [dostęp 2012-12-13]. (pol.).
- ↑ KATYŃ …ocalić od zapomnienia – Dęby Pamięci w Pisarowcach. zhp.pl, 28 września 2010. [dostęp 2014-04-23].
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Miednoje Tom I. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. s. 418. [dostęp 2014-04-29].
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 22-24, 44.
- Stanisław Kowalik. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-29].