Stanisław Sapieha (1896–1919) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Sapieha
Herb
Lis
Rodzina

Sapiehowie herbu Lis

Data i miejsce urodzenia

1896
Oleszyce

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1919
Lwów

Ojciec

Władysław Leon Sapieha

Matka

Elżbieta Potulicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Wojskowy Karola
Krzyż Obrony Lwowa

Stanisław Sapieha (ur. 1896 w Oleszycach, zm. 11 stycznia 1919 we Lwowie) – książę, podporucznik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Władysława Leona i hrabianki Elżbiety z Potulickich, bratankiem kardynała Adama Stefana, bratem Leona, Józefa, Aleksandra, Adama Zygmunta i Andrzeja Józefa.

W czasie I wojny światowej powołany został do cesarskiej i królewskiej armii. Po ukończeniu szkół oficerów rezerwy w Ołomuńcu i Krakowie skierowany został na front rumuński, a później rosyjski. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[1]. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 7 K[2].

W listopadzie 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. Poległ 11 stycznia 1919 w obronie Lwowa przed Ukraińcami, jako podporucznik 5 pułku artylerii polowej[3][4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]