French
DeutschStara Kraśnica – Wikipedia, wolna encyklopedia
| wieś | |
 Ruiny willi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) | 599[2] |
| Strefa numeracyjna | 75 |
| Kod pocztowy | 59-540[3] |
| Tablice rejestracyjne | DZL |
| SIMC | 0192867 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
Położenie na mapie gminy Świerzawa  | |
 51°00′20″N 15°54′37″E/51,005556 15,910278[1] | |
Stara Kraśnica (po 1945 r. Stary Szunów[4], niem. Alt Schönau[5]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich w Sudetach.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Narodowego Spisu Powszechnego (2011) liczyła 599 mieszkańców[2]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Świerzawa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1945 r. miejscowość została włączona do Polski, a jej ówczesną ludność wysiedlono do Niemiec. Według części literatury pierwszą powojenną nazwą był Stary Szunów, z kolei stacja kolejowa używała nazwy Sieńsk Stary[6]. 12 listopada 1946 nadano miejscowości obecną polską nazwę Stara Kraśnica[5].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- zespół zamkowy:
- ruiny zamku-dworu, istniejącego już w XVI wieku, początek XVII w.; manierystyczny, obecne cechy stylistyczne uzyskał podczas przebudowy w latach 1610–1622 dla rodziny von Schweinichen; remontowany po 1900 roku; po 1945 r. przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR), opuszczony w latach 60. XX wieku, następnie popadł w ruinę
- Brama wjazdowa w Starej Kraśnicy, manierystyczna z 1622 roku oraz pozostałości murów obronnych, zachowane w złym stanie
- park dworski, z XIX w., po 1945 r. zdewastowany
- oficyna folwarczna – willa, obecnie dom nr 1, z 1902 r., wzniesiona w stylu historycznym przez właścicieli sąsiedniego dworu; po 1945 r. przejęty przez PGR, od lat 80. XX wieku w ruinie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 128211
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1209 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ DotCom: Zabytki w Starej Kraśnicy. 2006. [dostęp 2012-06-08]. (pol.).
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ Spis stacyj i przystanków Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu. Wrocław: 1945, s. 20.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 265. [dostęp 2012-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pogórze Kaczawskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
- Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.
Źródła internetowe
[edytuj | edytuj kod]- Opis historyczny w źródłu databazowym (po niemiecku)
- Opis historyczny w źródłu databazowym (po niemiecku)
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Integralne części wsi |
|
