Staw śrubowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Staw śrubowy, staw ślimakowy (łac. articulatio cochlearis) – rodzaj stawu zaliczany do stawów jednoosiowych. Ruch obrotowy wokół osi pionowej łączy się w nim z równoczesnym ruchem posuwistym wzdłuż tej osi – podobnie jak przy wkręcaniu śruby[1][2]. Przykładem stawu śrubowego jest staw szczytowo-obrotowy u człowieka[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Olgierd Narkiewicz , Janusz Moryś , Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom I, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 40, ISBN 978-83-200-4106-4 .
- ↑ Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła. Mięśnie, wyd. XI (VII), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 216, ISBN 83-200-2719-5 .
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna : kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 261.