Staw zawiasowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Staw zawiasowy (łac. ginglymus) – rodzaj stawu, w którym jedna powierzchnia stawowa jest wykształcona w formie bloczka, druga jest jego negatywem (wcięcie). Oś ruchu jest ustawiona poprzecznie do długiej osi kości. W stawie zawiasowym występują zawsze więzadła poboczne (ligamenta collateralia), które ustalają staw i zabezpieczają przed bocznymi przesunięciami. Ruchy w tym stawie to zginanie i prostowanie (np. stawy międzypaliczkowe u człowieka)^[1].

Przypisy

↑ MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła. Mięśnie, wyd. XI (VII), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 216, ISBN 83-200-2719-5 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Reicher2002-1] MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła. Mięśnie, wyd. XI (VII), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 216, ISBN 83-200-2719-5 .

[1]