Stefan Staniszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Staniszewski

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1931 Bukowo
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 2003 Warszawa
Ambasador RP w Szwecji
Okres	od 1972 do 1977
Poprzednik	Stanisław Bejm
Następca	Paweł Cieślar
Ambasador RP w Wielkiej Brytanii
Okres	od 1981 do 1986
Poprzednik	Jan Bisztyga
Następca	Zbigniew Gertych
Ambasador RP w Libii
Okres	od 1990 do 1995
Poprzednik	Stanisław Kukuryka
Następca	Witold Jurasz
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Staniszewski (ur. 11 lutego 1931 w Bukowie, zm. 3 grudnia 2003 w Warszawie) – polski dyplomata, ambasador PRL w Szwecji (1972–1977) oraz Wielkiej Brytanii (1981–1986), ambasador RP w Libii (1990–1995).

Syn Andrzeja i Katarzyny^[1]. Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Studium Nauk Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1960 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, początkowo w gabinecie ministra (do 1963), następnie jako II i I sekretarz oraz radca w ambasadzie PRL we Francji (1963–1969). Po powrocie do kraju stał na czele Departamentu Europy Zachodniej, będąc jednocześnie członkiem Kolegium MSZ. W latach 1972–1977 pełnił misję jako ambasador PRL w Szwecji. Od 1977 do 1981 był dyrektorem Departamentu Współpracy Kulturalnej i Naukowej, następnie reprezentował kraj jako ambasador w Wielkiej Brytanii (1981–1986). W latach 1990–1995 był ambasadorem RP w Libii.

Był członkiem PZPR. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera G-tuje-1)^[2].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Komandor Legii Honorowej
• Komandor Gwiazdy Polarnej
• Komandor Orła Azteckiego

• Kto jest kim w Polsce 1989. Informator encyklopedyczny, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, s. 907.
• BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1991, Warszawa: PISM, 1993, s. 208 .