Stefan Szefer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Szefer

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1942[1] Pabianice
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1963–1965 Śląsk Wrocław ? (?) 1966–1968 ŁKS Łódź ? (?) 1968 Chicago Mustangs ? (?) 1969–1971 MVV Maastricht 49 (2) 1971–1973 Chicago Wisla ? (?) 1973–1975 Ukrainian Lions ? (?) 1975 Chicago Sting 22 (3) 1976 Chicago Cats ? (?) 1977–1979 Chicago Sting 40 (3) 1980–1981 Chicago Sting (halowa) 8 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1966–1967  Polska 3 (0) 1973  Stany Zjednoczone 3 (0) W sumie: 6 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Stefan Szefer (ur. 8 maja 1942 w Pabianicach) – polski piłkarz, boczny obrońca. Reprezentant dwóch krajów: Polski i Stanów Zjednoczonych. Był wychowankiem Włókniarza Pabianice. W młodości był zachęcany do uprawiania Lekkoatletyki przez Jadwigę Wajsównę^[2]. W wieku 18 lat przeszedł do drużyny Śląska Wrocław^[3]. W 1964 roku uzyskał pierwszy w historii awans do ekstraklasy^[3]. Po zakończeniu służby Wojskowej został zawodnikiem ŁKS Łódź^[3]. Pierwszy mecz w ekstraklasie rozegrał 8 października 1968 roku przeciwko Górnikowi Zabrze (0-0)^[3]. Po spadku do II ligi wyjechał do Stanów Zjednoczonych^[4]. Pierwszym jego klubem były Orły Chicago. Następnie został zawodnikiem klubu San Francisco Oakland Clippers^[5]. W 1967 roku został mistrzem National Proffesional Soccer Leuge. Po rozwiązaniu ligi od grudnia 1969 do czerwca 1971 zostałzaowdnikiem holenderskiego MVV Maastricht^[6]. W czerwcu 1971 na skutek konfliktu wewnątrz klubu ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych^[6]. W 1795 roku zagrał w barwach drużyny Chicago Sting. W czerwcu 1975 na Solider Field zdobył hat tricka przeciwko drużynie Philadephia Atoms^[7]. W 1977 roku został zawodnikiem Chicago Mustangs. W Polsce grał w Śląsku Wrocław i ŁKS Łódź (1966–1968). Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych występował m.in. w Chicago Mustangs oraz Chicago Sting, drużynie North American Soccer League. Używał nazwiska Steve Shafer.

W reprezentacji Polski wystąpił trzykrotnie. Debiutował 3 grudnia 1966 w meczu z Izraelem. ostatni raz zagrał w następnym roku w eliminacjach do mistrzostw Europy przeciwko drużynie Belgii^[2]. W 1973 zagrał w trzech meczach pierwszej reprezentacji USA^[2], w tym w dwóch meczach z Polską. Obecnie mieszka na przedmieściach Chicago^[8].

• Antoni Bugajski: Był Sobie Piłkarz cz 3. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2023, s. 32-36. ISBN 978-83-8250-307-4.Sprawdź autora:1.