Stefania (następczyni tronu Luksemburga) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefania

Stéphanie Marie Claudine Christine

dziedziczna wielka księżna Luksemburga
Okres	od 19 października 2012
Jako żona	Wilhelma, dziedzicznego wielkiego księcia Luksemburga
Poprzedniczka	Maria Teresa, dziedziczna wielka księżna Luksemburga
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1984 Ronse
Ojciec	hrabia Philipp de Lannoy
Matka	hrabina Alix de Lannoy
Rodzeństwo	hrabia Jehan hrabia Krystian hrabianka Natalia hrabianka Gaëlle hrabia Amaury hrabia Oliwier hrabianka Izabela
Mąż	Wilhelm, dziedziczny książę Luksemburga (śl. 2012)
Dzieci	książę Karol książę Franciszek
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefania, dziedziczna wielka księżna Luksemburga z d. hrabianka de Lannoy (Stéphanie Marie Claudine Christine de Lannoy, ur. 18 lutego 1984 w Ronse) – członkini luksemburskiej rodziny wielkoksiążęcej, od 2012 dziedziczna wielka księżna Luksemburga jako żona Wilhelma, dziedzicznego wielkiego księcia Luksemburga.

Stefania urodziła się w Ronse jako ósme dziecko hrabiego Filipa de Lannoy i hrabiny Alix de Lannoy.

Ukończyła studia na kierunku filologia germańska na Université catholique de Louvain, a następnie na Uniwersytecie Humboldtów.

W 2012 poślubiła Wilhelma, dziedzicznego wielkiego księcia Luksemburga, z którym ma dwoje dzieci: księcia Karola (ur. 2020) i księcia Franciszka (ur. 2023).

Od urodzenia tytułowana była jako hrabianka Lannoy. Po ślubie otrzymała tytuł Jej Królewskiej Wysokości Dziedzicznej Wielkiej Księżnej Luksemburga.

Zaangażowana jest w działalność publiczną i charytatywną. Reprezentuje monarchę w oficjalnych wystąpieniach i patronuje wybranym organizacjom.

Mieszka w Zamku Fischbach w Luksemburgu^[1].

Hrabianka Stefania rodziła się 18 lutego 1984 w Ronse, położonym w belgijskiej prowincji Flandria Wschodnia.

Jej rodzicami byli hrabia Filip de Lannoy (zm. 2019) i jego żona, hrabina Alix de Lannoy (zm. 2012), z domu della Faille de Leverghem, belgijscy arystokraci.

Jej dziadkami byli ze strony ojca hrabia Paweł de Lannoy (ur. 1898, Bruksela, zm. 1980, Anvaing)^[2] i jego żona, hrabina Beatrycze, pochodząca z rodziny książąt Ligne (ur. 1898)^[3]; natomiast ze strony matki Harold della Faille de Leverghem (ur. 1908, zm. 1994)^[4] i jego żona, Magdalena, z domu de Brouchoven de Bergeyck^[5].

Ma siedmioro starszego rodzeństwa, braci: hrabiego Jehana, hrabiego Krystiana, hrabiego Amaury i hrabiego Oliwiera oraz siostry: hrabiankę Natalię Hamilton, hrabiankę Gaëlle i baronową Izabelę de le Court.

Rodzina, z której pochodzi hrabianka, najstarszego znanego przodka notuje w XIII wieku. Stefania wychowała się w zamku Anvaing w belgijskiej prowincji Hainaut.

11 stycznia 2019 zmarł 96-letni ojciec księżnej^[6]. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 16 stycznia w Anvaig, a udział w nich wzięli członkowie belgijskiej rodziny królewskiej i luksemburskiej rodziny wielkoksiążęcej^[7].

Ojczystym językiem księżnej jest język francuski.

Swoją edukację rozpoczęła w języku holenderskim w szkole Sancta Maria w pobliskim Ronse.

Przez dwa lata była uczennicą Collège Sainte-Odile w północnej Francji.

Do 2002 studiowała w Institut de la Vierge Fidèle w Brukseli.

W latach 2002–2003 mieszkała w Moskwie, gdzie poszerzała swoją wiedzę w zakresie języka i literatury rosyjskiej.

Ukończyła studia na kierunku literatury niemieckiej, rosyjskiej oraz filologii germańskiej na University of Louvain, a następnie na Humboldt University w Berlinie^[8]. Jej praca magisterska dotyczyła wpływu romantyzmu germańskiego i rosyjskiego na twórczość Hoffmana i Puszkina.

Po studiach rozpoczęła pracę w firmie inwestycyjnej w Brukseli.

Od 2018 do 2019 studiowała historię sztuki na Sotheby’s Institute w Londynie^[9].

• Izaura de le Court (ur. 2003), córka barona i baronowej de le Court^[10]

26 kwietnia 2012 Pałac Książęcy ogłosił zaręczyny hrabianki z Wilhelmem, dziedzicznym wielkim księciem Luksemburga, najstarszym synem wielkiego księcia Henryka i wielkiej księżnej Marii Teresy^[11][12]. Narzeczeni byli ze sobą spokrewnieni na wiele sposobów, a ich ostatnim wspólnym przodkiem był Karol Maria Raymon, hrabia Arenbergu, austriacki wojskowy, żyjący w latach 1721–1778. Poznali się w 2004 w Niemczech poprzez wspólnych przyjaciół, ale dopiero po ponownym spotkaniu w 2009 zaczęli się ze sobą spotykać. Oficjalna ceremonia zaręczyn miała miejsce 27 kwietnia na Zamku Berg.

26 sierpnia 2012 niespodziewanie zmarła Alix, matka Stefanii^[13][14]. Rodzina wielkoksiążęca uczestniczyła w uroczystościach pogrzebowych w Belgii 31 sierpnia. Ustalono, że plany związane ze ślubem nie ulegną zmianie.

19 października przed południem narzeczeni wzięli udział w przyjęciu dla młodych ludzi w Teatrze Wielkim, zorganizowanym przez rząd luksemburski. Wśród gości znaleźli się przedstawiciele rządu, pary, które zamierzały wstąpić w związek małżeński następnego dnia, a także osoby urodzone w tym samym dniu co Wilhelm i Stefania.

Około godziny 15:30 w Ratuszu Luksemburga miała miejsce cywilna ceremonia zaślubin pary, której przewodniczył burmistrz miasta, Xavier Bettel^[15]. Wieczorem zorganizowano przyjęcie w Pałacu Wielkoksiążęcym z udziałem przedstawicieli rodzin królewskich z całej Europy.

Następnego dnia odbyła się uroczystość zaślubin w wierze katolickiej w Katedrze Naszej Damy w Luksemburgu^[16]. Mszy przewodniczył arcybiskup Luksemburga, Jean-Claude Hollerich. Stefanię odprowadził do ołtarza jej najstarszy brat, hrabia Jehan, ponieważ ich ojciec korzystał z wózka inwalidzkiego. Przy wejściu do świątyni wstał jednak z pomocą i pocałował córkę, a następnie spędził kilka minut rozmawiając z parą młodą. Ceremonia rozpoczęła się minutą ciszy na cześć zmarłej matki Stefanii. Dodatkowo figura Naszej Matki w katedrze przyozdobiona była welonem, który należał do hrabiny Alix. Przysięga małżeńska została złożona w języku francuskim.

Wilhelm i Stefania wystąpili przed poddanymi na balkonie pałacu, następnie uczestniczyli w przyjęciu weselnym i udali się do Zamku Berg, gdzie rozpoczęli swój miesiąc miodowy.

Wielki książę Henryk ogłosił dekret, w którym nadał swojej synowej tytuł Jej Królewskiej Wysokości Dziedzicznej Wielkiej Księżnej Luksemburga.

Hrabianka Stefania otrzymała w dniu ślubu luksemburskie obywatelstwo i zrzekła się obywatelstwa belgijskiego, pomimo prawnych możliwości posiadania obydwu^[17][18]. Przyznanie obywatelstwa narzeczonej księcia wywołało publiczną debatę i krytyczne komentarze, ponieważ na tę okazję utworzono specjalne przepisy, a de Lannoy uniknęła długiej i skomplikowanej procedury urzędowej^[19][20].

Od sierpnia 2018 do sierpnia 2019 para książęca mieszkała w Londynie, gdzie książę Wilhelm odbywał szkolenie w Royal College of Defence Studies^[21].

6 grudnia 2019 marszałek dworu poinformował o pierwszej ciąży księżnej^[22][23][24]. 10 maja 2020 o godzinie 5:13 w Grand Duchess Charlotte Maternity Hospital w Luksemburgu urodził się syn pary, który otrzymał imiona Karol Jan Filip Maria Józef Wilhelm i tytuł Jego Królewskiej Wysokości Księcia z Luksemburga^[25]. Chłopiec zajął drugie miejsce w linii sukcesji luksemburskiego tronu, za ojcem, z szansami na objęcie władzy w przyszłości.

Pod koniec 2019 Stefania i Wilhelm zamieszkali w Zamku Fischbach.

29 września 2022 ogłoszono, że para książęca spodziewa się narodzin drugiego dziecka w kwietniu 2023^[26][27]. 27 marca 2023 o godzinie 10:03 w Grand Duchess Charlotte Maternity Hospital w Luksemburgu urodził się ich drugi syn, Franciszek Henryk Ludwik Maria Wilhelm, Jego Królewska Wysokość Książę z Luksemburga^[28]. Chłopiec zajął trzecie miejsce w linii sukcesji luksemburskiego tronu, za ojcem i starszym bratem.

16 listopada 2012 w swoim pierwszym wspólnym oficjalnym wystąpieniu para książęca gościła w pałacu laureata Pokojowej Nagrody Nobla, Muhammada Yunus^[29][30]. 6 grudnia towarzyszyła teściowej w koncercie zorganizowanym na rzecz SOS Wioski Dziecięce w Filharmonii Luksemburskiej^[31][32].

W czerwcu 2013 razem z mężem przebywała z misją ekonomiczną we Francji^[33][34].

W październiku 2014 miało miejsce pierwsze solowe wystąpienie Stefanii^[35]. Odwiedziła sklep z luksusową biżuterią Uchihara w Tokio.

W maju 2015 w Belgii zasiadała na widowni konkursu Królowej Elżbiety dla wiolinistów razem z wielką księżną Luksemburga i królową Belgów^[36].

W styczniu 2016 została prezydentem MUDAM (Muzeum Sztuki Nowoczesnej Imienia Wielkiego Księcia Jana)^[37].

W listopadzie 2016 reprezentowała dwór w obchodach 125-lecia relacji Luksemburga z Rosją^[38]. Księżna mówi w języku rosyjskim i mieszkała w Moskwie.

28 listopada wzięła udział w obchodach setnej rocznicy wstąpienia na tron prababki męża, wielkiej księżnej Szarlotty^[39].

W listopadzie 2012 Stefania i Wilhelm przebywali z misją ekonomiczną w Chinach^[40][41].

W kwietniu 2013 odwiedziła Parlament Europejski w Strasburgu^[42], gdzie razem z mężem została przyjęta przez prezydenta Martina Schulza. Pod koniec sierpnia para książęca odbyła podróż dyplomatyczną do Niemiec^[43].

W czerwcu 2015 uczestniczyła w oficjalnej wizycie prezydenta i pierwszej damy Niemiec do Luksemburga^[44][45].

W październiku 2017 przebywała z misją ekonomiczną w Zjednoczonych Emiratach Arabskich^[46].

17 października 2019 zastąpiła swoją chorą teściową w czasie oficjalnej wizyty do Luksemburga króla i królowej Belgów^[47][48].

Była gościem ceremonii zaślubin Krzysztofa O’Neill z Magdaleną, księżną Hälsinglandu i Gästriklandu (Sztokholm, 2013).

Reprezentowała dwór luksemburski na uroczystościach pogrzebowych Fabioli, królowej Belgii (Laeken, 2014^[49]).

Uczestniczyła w koronacji Wilhema Aleksandra, króla Niderlandów (Amsterdam, 2013^[50])

W lutym 2016 w magazynie Telecran ukazał się wywiad z księżną Stefanią^[51].

Stefania została ochrzczona i wychowana w wierze katolickiej. W obecności papieża zobowiązana jest do wystąpienia w ubraniu w kolorze czarnym.

W październiku uczestniczyła w prywatnej audiencji w Watykanie u papieża Franciszka^[52].

• Academy for Climate Justice Ambassadors – patronuje od lipca 2016^[53];
• Amis des Musées d’Art et d’Histoire Luxembourg – patronuje od marca 2013;
• l’Union internationale des avocats – od lipca 2016;
• Musée d’art moderne Grand-Duc Jean – patronuje od stycznia 2019^[54];
• University of Luxembourg’s Centre for Systems Biomedicine’s Scienteens Lab – patronuje od maja 2014^[55].

Stefania jest w ósmym pokoleniu potomkinią Karola, 5. księcia Arenbergu (ur. 1721, zm. 1778), poprzez którego spokrewniona jest przede wszystkim z belgijską rodziną królewską i luksemburską rodziną wielkoksiążęcą. Jest potomkinią córki Karola, księżniczki Marii Flory, której mężem był Wolfgang, 3. książę Ursel. Jej mąż pochodzi od księcia Karola w dwóch liniach: poprzez syna, księcia Ludwika i córkę, księżniczkę Leopoldynę.

Ojciec Stefanii, hrabia Filip de Lannoy, był ciotecznym bratem Antoniego, 13. księcia Ligne, który ożenił się z księżniczką Alicją z Luksemburga, dalszą ciotką Wilhelma. Ich syn, książę Antoni, został mężem hrabianki Minthii de Lannoy, dalszej kuzynki Stefanii. Hrabia Filip był również ciotecznym bratem księżniczki Jolanty z Ligne, która została żoną arcyksięcia Karola Ludwika z Austrii, a ich syn – arcyksiążę Karol Krystian – jest mężem księżniczki Marii Astrydy z Luksemburga, ciotki Wilhelma.

• Biogram na stronie Rodziny książęcej Luksemburga (ang.)
• Biogram na The Royal Universe (ang.)
• European Royal History (ang.)
• Genealogics – Leo van de Pas (ang.)
• Geneall.net (ang.)