Stop Devardy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stop Devardy – stop metali w którego skład wchodzi: miedź – 50%, glin – 45%, cynk – 5%[1]. Stop opisał w 1894 r. włoski chemik Arturo Devarda (1859–1944) i od jego nazwiska pochodzi jego nazwa.

Właściwości:

  • temperatura topnienia: 490 - 560 °C[2]
  • wygląd: szary proszek
  • zastosowanie: stop w postaci sproszkowanej jest stosowany w laboratoriach jako środek redukujący (np. azotany do amoniaku, chlorany do chlorków)

Stosowany do określania zawartości azotu w nawozach[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Analiza zawartości azotu w nawozach sztucznych.. Wydział Chemii UMCS Zakład Technologii Chemicznej. s. 308. [dostęp 2022-01-02].
  2. ↑ stop według Devarda, Sigma-Aldrich. [dostęp 2022-01-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mały Słownik Chemiczny pod redakcją Jerzego Chodkowskiego, "Wiedza Powszechna" – Warszawa 1964.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stop_Devardy&oldid=74333910”