Strzelanina w Hanau – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strzelanina w Hanau
Ilustracja
Położenie miejsc ataków na planie Hanau
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Hesja

Miejsce

Hanau

Data

19 lutego 2020

Godzina

22:00

Liczba zabitych

11 osób (w tym sprawca)

Liczba rannych

5 osób

Typ ataku

Masowa strzelanina

Sprawca

Tobias Rathjen

Motyw

Terroryzm skrajnie prawicowy, rasizm[1]

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce strzelaniny”
Położenie na mapie Hesji
Mapa konturowa Hesji, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce strzelaniny”
Ziemia50°07′59″N 8°54′48″E/50,133056 8,913333

Strzelanina w Hanau – strzelaniny, do których doszło 19 lutego 2020 w dwóch barach w mieście Hanau, w Niemczech. W dwóch atakach zginęło 11 osób, a 6 osób odniosło obrażenia[2][3].

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Strzelaniny wydarzyły się po godz. 22:00 czasu lokalnego (UTC+01:00) – pierwsza masakra wydarzyła się w barze z fajkami wodnymi gdy zamachowiec wszedł do budynku i zastrzelił 3 osoby, a 1 ranił[4]. W kolejnej strzelaninie w takim samym lokalu w dzielnicy Kesselstadt zginęło 6 osób, a 4 następne zostały ranne[5][4]. W obydwu lokalach przebywało dużo osób pochodzenia tureckiego i kurdyjskiego, które najwyraźniej były celem zamachowca[6].

Podejrzanego sprawcę znaleziono martwego w domu w Hanau. W mieszkaniu znaleziono też zwłoki jego matki, którą zastrzelił przed atakiem[4][7].

Sprawca

[edytuj | edytuj kod]

Sprawcą strzelaniny był 43-letni Tobias Rathjen, mieszkaniec Hanau. W internecie publikował treści i filmy o charakterze neonazistowskim[8]. Przed atakiem nagrał film zaadresowany do Amerykanów na którym twierdził, że Stany Zjednoczone są kontrolowane przez bliżej nieznaną organizację, a także że na terenie tego kraju istnieją bazy, w których krzywdzone są dzieci[9]. Również przed atakiem napisał w internecie 24-stronicowy manifest, w którym odniósł się do Donalda Trumpa, wyraził swoją wiarę w to, że inne rasy chcą zniszczyć cywilizację zachodnią i określił się jako incela, wyrażając swoją frustrację z powodu braku życia seksualnego[10][11]. Nawoływał w nim do masowych zabójstw osób pochodzenia arabskiego, tureckiego i północnoafrykańskiego, ponadto na jednym z barów wymalował tuż przed atakiem graffiti, które było linkiem do jego strony internetowej, na której umieścił manifest[12][13][14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. https://www.thetimes.co.uk/article/germans-slow-to-tackle-far-right-threat-wdmj9j369
  2. Strzelaniny w Niemczech. Zginęło 11 osób. polsatnews.pl. [dostęp 2020-02-20].
  3. Wielu zabitych w strzelaninach w Niemczech. Znaleziono ciało podejrzanego o masakrę w Hanau. polskieradio24.pl. [dostęp 2020-02-20].
  4. a b c Niemcy: Strzelanina w mieście Hanau. Są zabici i ranni. wiadomosci.onet.pl. [dostęp 2020-02-20].
  5. Hanau shooting: 9 killed at two shisha bars in Germany in suspected far-right attack | CNN [online], cnn.com [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  6. Germany shooting: far-right gunman kills 10 in Hanau | Germany | The Guardian [online], theguardian.com [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  7. Niemcy: 10 ofiar strzelaniny w Hanau. Znaleziono ciało zamachowca i jego matki - RMF 24 [online], www.rmf24.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).
  8. Hanau shooting: Has Germany done enough to tackle far-right terror threat? - BBC News [online], www.bbc.com [dostęp 2020-02-21] (ang.).
  9. Onet – Jesteś na bieżąco [online], www.fakt.pl [dostęp 2020-02-21].
  10. Hanau, Germany shooter identified as incel, says Trump stole his ideas - Insider [online], www.insider.com [dostęp 2020-02-21].
  11. Terror in Hanau: Die kranke rassistische Gedankenwelt des Tobias R [online], www.rnd.de [dostęp 2020-02-21] (niem.).
  12. Tobias Rathjen: 5 Fast Facts You Need to Know | Heavy.com [online], heavy.com [dostęp 2020-02-21] (ang.).
  13. Germans slow to tackle far‑right threat | World | The Times [online], www.thetimes.co.uk [dostęp 2020-02-21] (ang.).
  14. Hanau: Germany boosts security amid far-right threat - BBC News [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2020-02-21] (ang.).