Stygal – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2015-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stygal – środowisko wód podziemnych, zamieszkane przez specyficzną faunę (stygon, stygofauna). Cechą charakterystyczną stygalu jest brak światła (z reguły całkowita ciemność) oraz na ogół stała w ciągu roku temperatura wody (najczęściej niska). Słowo stygal pochodzi od rzeki w Hadesie − Styksu.

Ze względu na pochodzenie wód podziemnych można wyróżnić stygal wód słodkich oraz stygal wód słonych. Te ostatnie najczęściej powstały na skutek uwięzienia w dawnych epokach geologicznych wód morskich. Z tego względu fauna wód podziemnych (zob. stygon) pochodzi od form morskich jak i słodkowodnych.

W obrębie stygalu wyróżnia się:

• petrostygal – wody większych szczelin i komór skalnych (jaskinie) (zob. speleofauna)
• interstycjal (interstycjał, wody interstycjalne) – wody wypełniające przestrzenie między ziarnami piasku i żwiru o prześwicie do ok. 2 mm

Stygal łączy się z wodami powierzchniowymi poprzez źródliska (krenal) oraz z wodami rzecznymi poprzez wody zalegające pod dnem (hyporeal, hiporeal).

• krenal
• rhitral
• potamal
• limnal
• hyporeal