Style poznawcze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Style poznawcze – pojęcie odnoszące się do stałych wymiarów psychiki, odpowiadające różnicom indywidualnym w spostrzeganiu, myśleniu i uczeniu się, w organizowaniu i przetwarzaniu informacji.

Najczęściej wymieniane przez prof. Czesława Nosala to:

  • zależność lub niezależność od pola – wyodrębnione jako pierwsza przez Hermana Witkina określa zdeterminowanie spostrzegania przez pole percepcyjne; osoby zależne od pola mają trudność z wyodrębnianiem z tła obiektów; narzędziem do badania tego wymiaru jest Test Ukrytych Figur;
  • fragmentaryczne lub całościowe wyrażanie wielkości pola informacji;
  • inkluzywna lub ekskluzywna konceptualizacja;
  • zróżnicowanie pojęciowe (zakres ekwiwalentności);
  • integrowanie lub rozdzielanie struktur pojęciowych;
  • tolerancja na nierealistyczne doświadczenia;
  • zaostrzanie lub wygładzanie percepcji;
  • zakres skanningu uwagi;
  • refleksyjność lub impulsywność
  • sztywność lub giętkość kontroli
  • wewnętrzne lub zewnętrzne umiejscowienie kontroli – wymiar związany ze społeczną percepcją
  • styl orientacji w upływie czasu