Subsidium hibernale – Wikipedia, wolna encyklopedia

Subsidium hibernale – dobrowolnie deklarowane, zryczałtowane opłaty z majątków ziemskich należących do duchowieństwa przeznaczone na utrzymanie wojska. W I Rzeczypospolitej wprowadzone w latach 1649-1652 związane z wprowadzeniem hiberny. Subsidium hibernale zniesiono w 1775 roku wraz z likwidacją hiberny[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mączak 1981 ↓, s. 347.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]