Surdut – Wikipedia, wolna encyklopedia

Surdut z XVIII i 2 połowy XIX wieku

Surdut – męski strój wizytowy w formie długiej marynarki, szczególnie popularny na przełomie XIX i XX wieku[1].

Dawniej surdut był strojem zarówno dziennym jak i wieczorowym. Do czasów współczesnych jednak zachowała się jedynie jego dzienna wersja.[potrzebny przypis] Niekiedy surdutem nazywa się także pospolitą w dawnej wsi kapotę[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W wiekach od XVII do początku XIX surdut, ówcześnie nazywany także redyngotą nazywano krótki, obcisły rodzaj płaszcza[3][4]. Od tej, pierwotnej wersji surduta powstała jego przystosowana do jazdy na koniu odmiana, czyli frak, który w tamtych czasach nie był jeszcze strojem wieczorowym (sama kategoria strojów wieczorowych powstała dopiero, gdy powszechnym stało się oświetlenie sztuczne). W wieku XIX surdut znacząco się zmienił stając się eleganckim strojem wizytowym (a nie tak jak przedtem, codziennym). Pod koniec XVIII wieku rolę surduta jako munduru wojskowego zaczął przejmować frak. Już w czasach Wojen napoleońskich znaczna część oddziałów Napoleona I umundurowana była we fraki. Stan ten trwał ponad sto lat, gdyż Francja do I wojny światowej przystępowała w wojskiem uzbrojonym w granatowe kurtki krojem wciąż przypominające frak[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. surdut, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-14].
  2. surdut – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-07-11] (pol.).
  3. surdut – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-07-11] (pol.).
  4. redingote, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-07-12].
  5. Armia francuska w momencie wybuchu pierwszej wojny światowej | Nowa Strategia [online], 26 sierpnia 2014 [dostęp 2022-07-12] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicholas Antongiavanni: The Suit. New York: HarperCollins Publishers, 2006. ISBN 0-06-089186-6.