Sven Markelius – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sven Markelius
Data i miejsce urodzenia	25 października 1889 ; Sztokholm
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1972 ; Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Alma mater	Szwedzka Królewska Akademia Sztuki
Nagrody	Royal Gold Medal
Wpływy	modernizm
	Praca
Budynki	Dom szwedzki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sven Gottfried Markelius (ur. 25 października 1889 w Sztokholmie, zm. 27 lutego 1972 tamże) – szwedzki architekt.

Życiorys

Studiował w Instytucie Technologii i na Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie, w 1915 otworzył własne biuro architektoniczne w Sztokholmie. Od wczesnych lat swojej pracy wygrał wiele ważnych konkursów projektowych w Szwecji. Obok Gunnara Asplunda był głównym reprezentantem kierunku funkcjonalnego w szwedzkiej architekturze. Zaprojektował m.in. salę koncertową w Helsingborgu, za co został nagrodzony (1925); było to prawdopodobnie jego największe dzieło. Zaprojektował również pawilon szwedzki na wystawie światowej w Nowym Jork (1939), stworzył projekty dekoracji wnętrz gmachu ONZ w Nowym Jorku (1952) i zaprojektował Dom szwedzki (1961). Był dyrektorem biura urbanistycznego Sztokholmu, wówczas wraz z zespołem opracował projekt rozbudowy miasta w latach 1944-1954 (m.in. budowy miast-satelitów, w tym Vällingby w 1953). Tworzył oszczędne, prostoliniowe formy, z białymi ścianami i szerokimi przeszkleniami. Do jego bardziej eksperymentalnych projektów należy Dom Kolektywny w Sztokholmie (1935), który zapewniał wspólne kuchnie, restauracje, pokoje dziecinne i inne domowe udogodnienia dla rodzin, w których oboje rodziców pracowało poza domem. W latach 1932–1933 opublikował dwutomową pracę Arkitektur och samhälle (Architektura i społeczeństwo).

Bibliografia

Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 4, Warszawa 1998.
Sven Markelius, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05] (ang.).