Sveti Đorđe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sveti Đorđe
Ilustracja
Widok na wyspę św. Jerzego.
Kontynent

Europa

Państwo

 Czarnogóra

Akwen

Morze Adriatyckie

Powierzchnia

0,0032 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Czarnogóry
Mapa konturowa Czarnogóry, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sveti Đorđe”
Ziemia42°29′10″N 18°41′28″E/42,486000 18,691000

Sveti Đorđe (wym. [sʋɛ̂ːtiː dʑɔ̂ːrdʑɛ], pol. Wyspa św. Jerzego) – jedna z dwóch wysepek u wybrzeży miasta Perast w Zatoce Kotorskiej, należącej do linii brzegowej Czarnogóry. Drugą z nich jest Gospa od Škrpjela, lecz w przeciwieństwie do niej, Sveti Đorđe to wyspa naturalna. Zajmuje powierzchnię 0,32 ha i posiada rozmiary 90 m x 45 m.

Na wyspie znajduje się zabytkowy klasztor benedyktyński św. Jerzego i stary cmentarz dla szlachty z Perastu. Klasztor wzmiankowany jest w źródłach z XII wieku, analiza rozplanowania pozostałości pierwotnej zabudowy wyspy wskazuje na istnienie opactwa już w IX wieku. Do roku 1634 było ono pod kontrolą Kotoru, później władał nim senat Republiki Weneckiej. Zniszczone przez trzęsienie ziemi w 1667 roku. W 1751 spalone przez tureckiego pirata Karadoza.

Z wyspą wiąże się legenda, wedle której gdy w 1813 r. mieszkańcy Perastu odbili fort św. Krzyża, zajmujący go dotychczas Francuzi uciekli na wyspę św. Jerzego. Stąd rozpoczęli ostrzał miasta. Pechowo, jeden z pocisków trafił w dom, w którym mieszkała ukochana francuskiego oficera – Katica. Jej ciało pochowano na wyspie tuż przy klasztorze, zaś zrozpaczony kochanek zdecydował się pozostać w klasztorze po odejściu wojsk francuskich. Pozostał tam do swej śmierci, codziennie bijąc w dzwon klasztorny.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zwiedzanie Czarnogóry. W: Draginja Nadaždin, Maciej Niedźwiecki: Czarnogóra – Fiord na Adriatyku. Wyd. 5. Kraków: Bezdroża, 2011-07-05, s. 149, seria: Przewodniki Bezdroży. ISBN 978-83-7661-152-5.
  • Czarnogórskie wybrzeże Adriatyku. W: Agnieszka Szymańska: Czarnogóra – przewodnik. Wyd. 3. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 122. ISBN 978-83-8918889-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]