System licytacyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

System licytacyjny – zbiór reguł dotyczących znaczenia odzywek w licytacji brydżowej pozwalający na uzyskanie informacji o układzie kart partnera oraz mający na celu wylicytowanie optymalnego kontraktu. Informacje o stosowanym systemie licytacyjnym nie mogą być utajnione przed kontrpartnerami.

Najczęściej systemy licytacyjne dzieli się ze względu na znaczenie otwarć na systemy naturalne i sztuczne.

Według klasyfikacji Światowej Federacji Brydża systemy naturalne to takie w których otwarcia na poziomie jednego są naturalne (tzn. przyrzekają co najmniej 3 karty w kolorze otwarcia) i nie forsują^[1]. W tej grupie systemów wyróżnia się zazwyczaj następujące kategorie:

• Siła otwarcia 1BA (słabe lub silne)
• Liczba kart w kolorach starszych potrzebna do otwarcia 1 kier lub 1 pik (z czwórek lub piątek)

Systemami naturalnymi są np. SAYC i SEF.

Systemy sztuczne to takie w których otwarcia na poziomie jednego są sztuczne (tzn. nie przyrzekają co najmniej 3 kart) lub forsują^[1]. W nowoczesnym brydżu wiele systemów jest klasyfikowanych jako sztuczne. Podstawowe kategorie systemów sztucznych to: Silny trefl, Wieloznaczny trefl (Polski Trefl, Wspólny Język, Arctic Club i inne) oraz Systemy Słabych Otwarć

• The WBF Systems Policy 2023.

• WBF: The WBF Systems Policy 2023. 2023. Brak numerów stron w książce