Szafranka czerwona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szafranka czerwona
	Crocothemis erythraea
	(Brullé, 1832)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	ważki
Podrząd	ważki różnoskrzydłe
Nadrodzina	Libelluloidea
Rodzina	ważkowate
Rodzaj	Crocothemis
Gatunek	szafranka czerwona
Synonimy
	Libellula erythraea Brullé, 1832; Libellula ferruginata Fabricius, 1781; Libellula victoria Geoffroy in Fourcroy, 1785; Libellula rubra de Villers, 1789 (nec Müller, 1764); Libellula ferruginea Vander Linden, 1825 (nec Fabricius, 1793); Libellula coccinea Charpentier, 1840; Libellula inquinata Rambur, 1842; Orthetrum lorti Kirby, 1886;
	Libellula erythraea Brullé, 1832; Libellula ferruginata Fabricius, 1781; Libellula victoria Geoffroy in Fourcroy, 1785; Libellula rubra de Villers, 1789 (nec Müller, 1764); Libellula ferruginea Vander Linden, 1825 (nec Fabricius, 1793); Libellula coccinea Charpentier, 1840; Libellula inquinata Rambur, 1842; Orthetrum lorti Kirby, 1886;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Szafranka czerwona (Crocothemis erythraea) – szeroko rozprzestrzeniony gatunek ważki z rodziny ważkowatych (Libellulidae). Występuje w Afryce, południowej i środkowej Europie, południowo-zachodniej, zachodniej i południowej Azji na wschód po prowincję Junnan w południowych Chinach^[2]. We wschodniej Afryce jest gatunkiem pospolitym. Zasiedla różnorodne środowiska, z wyjątkiem gęstych lasów. Preferuje wody stojące (w tym zbiorniki antropogeniczne^[3]) z gęstą roślinnością wodną. Jest gatunkiem termofilnym. Liczebność populacji w północnej części europejskiego zasięgu występowania wzrasta od lat 90. XX w.^[4]

Ubarwienie ciała dorosłych samców jest jednolicie czerwone, a samic żółto-brązowe. Długość ciała wynosi 40 mm, rozpiętość skrzydeł 66 mm. Imagines w Polsce latają od czerwca do października. Osobniki spotykane pod koniec lata mogą być z drugiego pokolenia^[5]. W Afryce Południowej osobniki dorosłe latają od października do końca maja^[6].

Zobacz też

ważki Polski

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-03-29. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
↑ ^a ^b Crocothemis erythraea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Dolata i in.. Kolejne stanowiska szafranki czerwonej Crocothemis erythraea (Brullé, 1832) w Południowej Wielkopolsce oraz uwagi o jej wykrywaniu i udziale obserwatorów przyrody w badaniach ważek. „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. Tom 5 (1), styczeń 2009. Wydawnictwo Mantis.
↑ Jacek Wendzonka. Drugie stwierdzenie Crocothemis erythraea (Brullé, 1832) w zachodniej Polsce z uwagami o rozmieszczeniu i ekologii gatunku (Odonata: Libellulidae). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. Tom 3 (2), lipiec 2007. Wydawnictwo Mantis.
↑ Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.
↑ Michael J. Samways: Dragonflies and Damselflies of South Africa. Sofia - Moskwa: Pensoft, 2008, s. 171. ISBN 978-954-642-330-6.

[Checklist-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-03-29. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).

[iucn-2] Crocothemis erythraea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Dolata i in.. Kolejne stanowiska szafranki czerwonej Crocothemis erythraea (Brullé, 1832) w Południowej Wielkopolsce oraz uwagi o jej wykrywaniu i udziale obserwatorów przyrody w badaniach ważek. „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. Tom 5 (1), styczeń 2009. Wydawnictwo Mantis.

[4] Jacek Wendzonka. Drugie stwierdzenie Crocothemis erythraea (Brullé, 1832) w zachodniej Polsce z uwagami o rozmieszczeniu i ekologii gatunku (Odonata: Libellulidae). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. Tom 3 (2), lipiec 2007. Wydawnictwo Mantis.

[Klucz-5] Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.

[6] Michael J. Samways: Dragonflies and Damselflies of South Africa. Sofia - Moskwa: Pensoft, 2008, s. 171. ISBN 978-954-642-330-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]