Szarota norweska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szarota norweska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	Omalotheca
Gatunek	szarota norweska
	Nazwa systematyczna
	Omalotheca norvegica (Gunnerus) F.W.Schultz & Sch.Bip.; Arch. Fl. 2: 311 (1861)
Synonimy
	Gamochaeta norvegica (Gunnerus) Y.S.Chen & R.J.Bayer; Gnaphalium norvegicum Gunnerus; Gnaphalium sylvaticum subsp. norvegicum (Gunnerus) Bonnier & Layens; Synchaeta norvegica (Gunnerus) Kirp.;
	Gamochaeta norvegica (Gunnerus) Y.S.Chen & R.J.Bayer; Gnaphalium norvegicum Gunnerus; Gnaphalium sylvaticum subsp. norvegicum (Gunnerus) Bonnier & Layens; Synchaeta norvegica (Gunnerus) Kirp.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Szarota norweska (Omalotheca norvegica) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje wyłącznie w Sudetach i Karpatach. Jest tam dość pospolity. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy lub zadomowiony.

Morfologia

Liście: Ulistnienie skrętoległe. Liście lancetowate, stopniowo przechodzące w ogonek. Mają wyraźnie widoczne 3 nerwy, co jest istotną cechą przy rozróżnianiu od podobnych gatunków. Wszystkie liście są mniej więcej tej samej wielkości, środkowe liście na łodydze są zaostrzone. Wszystkie są obustronnie filcowate (na spodniej stronie nieco silniej) i mają szarobiały odcień.

Kwiaty: Kwiatostan złożony: niewielkie koszyczki tworzące kłos na szczycie pędów. Listki okrywy dzwonkowatego koszyczka mają czarnobrunatne szerokie obrzeżenie i długość co najwyżej 1/3 długości koszyczka. Zewnętrzne listki okrywy mają grzbiety zielone i są pokryte wełnistymi włoskami. Zewnętrzne żeńskie kwiaty w koszyczku są nitkowate i wyrastają w kilku szeregach. Kielich przekształcony w pappus o zrośniętych nasadach.

Bylina. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: świetliste lasy, polany, hale, skały. Zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. Występuje od regla dolnego po piętro alpejskie. Gatunek subalpejski. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Nardion, Ass. Hieracio alpini-Nardetum, Ass. Calamagrostietum villosae (tatricum).

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ ^a ^b Omalotheca norvegica (Gunnerus) F.W.Schultz & Sch.Bip., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-27] .

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.