Szczałba – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok z Ćwilina | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość | 657 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
49°44′30,3″N 20°04′21,5″E/49,741750 20,072639 |
Szczałba (657 m n.p.m.) lub Strzałba – szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny[1]. Według Jerzego Kondrackiego pasmo to należy do Beskidu Wyspowego[2]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych zaliczane jest przeważnie do Beskidu Makowskiego, zwykle jednak opisywane jest właśnie razem z Beskidem Wyspowym[1][3].
Szczałba jest kulminacją bocznego grzbietu odbiegającego z Patryi (762 m) na południowy wschód. Północno-zachodnie stoki opadają do doliny potoku Niedżwiadek (Węglówka), południowo-zachodnie doliny potoku Węgierka a południowe – Kasinianki (Kasinki). Zachodnie zbocze jest zalesione i nieco bardziej strome niż odkryte południowe i wschodnie, na których rozrzucone są zabudowania należące do wsi Węglówka. Na Szczałbę nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4 .
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2 .
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2001, ISBN 83-85557-86-5 .