Szkoła haska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szkoła haska (hol. Haagse School) – grupa artystyczna malarzy holenderskich działających w Hadze w latach 1860–1890.

Malarze ze szkoły haskiej tworzyli pod wpływem francuskiej szkoły z Barbizon, malowali w plenerze realistyczne i naturalistyczne sceny rodzajowe, które łączyli z pejzażem. Wiodącym tematem ich prac były pejzaże, martwe natury i sceny rodzajowe z życia prostych ludzi: mieszczan, chłopów i rybaków.

Początkowo artyści stosowali ciemną, mroczną kolorystykę, dopiero później pod wpływem impresjonizmu ich prace stały się lżejsze i jaśniejsze. Ostatecznie wykształcili styl będący kompilacją tradycji barbizończyków i impresjonistów.

• George Hendrik Breitner (1857–1923)
• Jozef Israëls (1824–1911)
• Johannes Bosboom (1817–1891)
• Johan Hendrik Weissenbruch (1824–1903)
• Hendrik Willem Mesdag (1831–1915)
• Jacob Maris (1838–1899)
• Anton Mauve (1838–1888)
• Matthijs Maris (1839–1917)
• Willem Maris (1844–1910)
• Willem Roelofs (1822–1897)

• Patricia Fride R. Carrassat, Isabelle Marcadé, Piotr Wrzosek: Style i kierunki w malarstwie. Leksykon Wydawnictwa Larousse. Warszawa: Arkady, 1999. ISBN 83-213-4086-5. Brak numerów stron w książce

• Rijks Museum – o szkole haskiej. rijksmuseum.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-14)]. (ang.)