Tadeusz Kilanowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Władysław Kilanowicz

Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1940 Nowy Targ
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1979 Nowy Targ
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	172 cm[1]
Pozycja	napastnik

Tadeusz Władysław Kilanowicz, ps. Elek^[1] (ur. 8 czerwca 1940 w Nowym Targu, zm. 4 lipca 1979 tamże^[1][2]) – polski hokeista, olimpijczyk^[3].

Występował na pozycji napastnika. Przez całą karierę związany był z Podhalem Nowy Targ^[2]. W barwach tego klubu dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski (1966, 1969) oraz dwukrotnie wicemistrza (1963, 1964). W polskiej lidze rozegrał 306 meczów, strzelając w nich 183 gole^[1].

W latach 1961–1969 wystąpił 76 razy w reprezentacji Polski. Wraz z Józefem Stefaniakiem i Andrzejem Żurawskim tworzył w reprezentacji formację ataku. Zdobył dla drużyny narodowej 37 bramek^[1].

W 1964 wystąpił w turnieju olimpijskim w Innsbrucku^[2][3]. Uczestniczył w sześciu turniejach o mistrzostwo świata^[1]:

• 1961 – Lozanna, Genewa
• 1963 – Sztokholm
• 1965 – Finlandia
• 1966 – Lublana
• 1967 – Wiedeń
• 1969 – Lublana

W trakcie kariery określany pseudonimem Elek^[1].

Został uhonorowany tytułem Zasłużony Mistrz Sportu^[1].