Tadeusz Niemców – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Niemców

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1897 Stryj
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1920 Ślepnia koło Mińska
Przebieg służby
Lata służby	1914 – 1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty (LP) 2 pułk piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tadeusz Niemców (ur. 10 stycznia 1897 w Stryju, zm. 11 lipca 1920 w Ślepni) – podporucznik Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 10 stycznia 1897 w Stryju w rodzinie Rajmunda i Józefy z Majewskich^[1]. Od 1914 żołnierz 2 pułku piechoty Legionów Polskich, z którym przeszedł cały szlak bojowy. W listopadzie 1918 został mianowany podporucznikiem w odrodzonym Wojsku Polskim. W szeregach II batalionu 2 pułku piechoty Legionów walczył na wojnie polsko–bolszewickiej. Odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari za walkę pod Mińskiem Litewskim, gdzie ciężko ranny trafił do szpitala i zmarł. W młodości należał do Drużyn Bartoszowych i Związku Strzeleckiego.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5553^[1]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.