Tadeusz Walendowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Edukacja |
Tadeusz Walendowski (ur. 21 kwietnia 1944 we Lwowie, zm. 27 lutego 2004 w Waszyngtonie) – polski dziennikarz i filmowiec, działacz opozycji w PRL.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim (socjologię) i w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Pracował jako reżyser i niezależny dziennikarz, udzielając się w środowiskach opozycji demokratycznej (m.in. redaktor ukazującego się w tzw. drugim obiegu kwartalnika „Puls”). Razem z żoną, Anną Erdman (wnuczką Melchiora Wańkowicza) prowadził w Warszawie odpowiednik „salonu dysydenckiego”. W 1976 roku zagrał epizodyczną rolę milicjanta współpracującego z Mildem i Górnym w filmie Przepraszam, czy tu biją?[1].
W 1979 roku władze wydaliły z Polski Annę Erdman, która była obywatelką USA, za działalność opozycyjną; Walendowski opuścił wówczas również kraj, osiedlili się w USA. Pracował w sekcji polskiej rozgłośni Głos Ameryki, następnie w Smithsonian Institution. Przedstawiciel KOR w USA, był aktywnym działaczem polonijnym, współzałożycielem i prezesem Biblioteki Polskiej w Waszyngtonie. W 2007 utworzona została nagroda jego imienia przyznawana dorocznie przez Zarząd Biblioteki Polskiej osobom lub instytucjom wnoszącym istotny wkład w upowszechnianie rzetelnego wizerunku Polski poza jej granicami oraz kształtowanie partnerskich kontaktów między Polakami a innymi narodami w duchu tolerancji i wzajemnego poszanowania odrębności.
Zmarł na skutek raka płuc. W marcu 2004 zmarła wdowa, Anna Erdman (ur. w 1945 roku).
W roku 2007 Biblioteka Polska w Waszyngtonie ustanowiła nagrodę jego imienia. Nagroda przyznawana jest osobom lub instytucjom w uznaniu ich wkładu w upowszechnianie rzetelnego wizerunku Polski poza jej granicami oraz kształtowanie partnerskich kontaktów między Polakami i innymi narodami w duchu tolerancji i wzajemnego poszanowania odrębności.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]23 września 2006 roku Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Tadeusza Walendowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju”[2][3]. Anna Erdman została w tym samym dniu odznaczona pośmiertnie przez Prezydenta Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przepraszam, czy tu biją? [online], FilmPolski.pl [dostęp 2021-04-10] .
- ↑ Spotkanie po latach – uroczystości z okazji 30-lecia KOR w Pałacu Prezydenckim. 2006-09-23. [dostęp 2011-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-26)].
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anna Bikont , Joanna Szczęsna , Ania i Tadeusz w miejscu historycznym [online], Wyborcza.pl, 24 czerwca 2005 [dostęp 2011-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-10] .