Tarsostenus univittatus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tarsostenus univittatus
(Rossi, 1792)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	przekraski
Rodzina	przekraskowate
Podrodzina	Korynetinae
Rodzaj	Tarsostenus
Gatunek	Tarsostenus univittatus
Synonimy Clerus univittatus Rossi, 1792 Opilus fasciatus Curtis, 1829 Tillus succinctus Chevrolat, 1842 Dupontiella fasciatellus Spinola, 1844 Opilus albofasciatus Melsheimer, 1845 Notoxus maerens Westwood, 1849 Tillus picipennis Westwood, 1849 Opilus moerens Westwood, 1852 Clerus funebralis Gistel, 1857 Clerus biguttatus Montrouzier, 1860 Opilus incertus Mac Leay, 1872
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Tarsostenus univittatus – gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych i podrodziny Korynetinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Pietra Rossiego pod nazwą Clerus scutellaris^[1].

Chrząszcz o wąskim, walcowatym w kształcie ciele^[2] długości od 4 do 5 mm^[2][3]. Głowa jest duża, szersza od przodu przedplecza^[2], czarna, gęsto owłosiona, rzadko punktowana^[3]. Czułki ma długie, smukłe, jasnobrunatne, zwieńczone ciemniejszymi buławkami, zbudowanymi z trzech ostatnich, luźno zestawionych członów^[2][3]. Oczy złożone są nieszczególnie mocno wykrojone na przednich brzegach. Przedplecze jest niemal tak szerokie jak nasada pokryw, połyskujące, grubo i gęsto punktowane, owłosione, tylko u podstawy obrzeżone^[3]. Barwa pokryw jest ciemnobrunatna z białą przepaską poprzeczną, położoną niedaleko za środkiem ich długości^[2][3]. Na powierzchni pokryw występuje grube owłosienie oraz rzędy grubych punktów, silnie zaznaczone na przedzie i stopniowo zanikające ku tyłowi^[2]. Odnóża są jasnobrązowe do brunatnych^[2][3]. Stopy tylnej pary mają pierwszy człon ukryty pod nasadą drugiego^[2]. Ubarwienie odwłoka jest brunatne^[3].

Owad ten jest saproksylicznym drapieżnikiem zasiedlającym drewno różnych drzew liściastych. Wyspecjalizowany jest w polowaniu na chrząszcze z rodzaju miazgowiec (Lyctus), w tym na Lyctus canaliculatus. Swe ofiary ściga w ich żerowiskach i tam też przechodzi rozwój^[2][4].

Gatunek kosmopolityczny, znany ze wszystkich krain zoogeograficznych^[1][3][4], nierzadki na zachodzie i południu Europy^[4]. Do Europy Środkowej jest jednak tylko bardzo rzadko zawlekany z drewnem. W Polsce spotkano go zaledwie dwukrotnie – w XIX wieku w Gdańsku i w 1987 roku w Katowicach^[4][5]. W drugim z przypadków był to pojedynczy okaz, najprawdopodobniej przywleczony z Indii^[5].