Technik elektronik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Technik elektronik – kwalifikacja zawodowa i wykształcenie średnie przyznawane w Polsce absolwentom techników^[1][2] i szkół policealnych^[3].

Zawód przypisany został do branży elektroniczno-mechatronicznej jako kwalifikacja pełna na 4-tym poziomie Polskiej Ramy Kwalifikacji i Europejskich Ram Kwalifikacji^[4].

Technik elektronik kształcony według podstawy programowej z dnia 18 maja 2019 r.^[5] posiada wiedzę oraz umiejętności do wykonywania czynności związanych z elektroniką, elektrotechniką oraz automatyką. Absolwent instaluje, montuje, konserwuje oraz naprawia aparaturę i urządzenia elektroniczne, organizuje i wykonuje prace w placówkach badawczo-rozwojowych, zakładach wytwórczych i naprawczych oraz w innych gałęziach przemysłu i jednostkach, gdzie są szeroko stosowane urządzenia elektroniczne.^[6]

Egzaminy zawodowe i zadania związane z tym zawodem to:

• ELM.02 – Montaż oraz instalowanie układów i urządzeń elektronicznych^[7]
  • montaż elementów i układów elektronicznych na płytkach drukowanych,
  • instalacja urządzeń elektronicznych i wykonywanie instalacji elektronicznych,
  • uruchamianie układów i instalacji elektronicznych,
  • demontowanie i przygotowywanie do recyklingu elementów, urządzeń i instalacji elektronicznych;

• ELM.05 – Eksploatacja urządzeń elektronicznych^[8]
  • użytkowanie instalacji elektronicznych i urządzeń elektronicznych,
  • konserwowanie i naprawa instalacji elektronicznych oraz urządzeń elektronicznych.

• Informator o egzaminie zawodowym - Technik elektronik, 311408. Centralna Komisja Egzaminacyjna. [dostęp 2024-02-13]. (pol.).