The Neon Boys – Wikipedia, wolna encyklopedia

The Neon Boys – amerykański zespół rockowy działający w Nowym Jorku w latach 1972–1973^[1].

The Neon Boys powstał jesienią 1972 założony przez wokalistę/gitarzystę Toma Verlaine’a, basistę Richarda Hella i perkusistę Billy’ego Ficcę. Do zespołu próbował się dostać drogą castingu na posadę drugiego gitarzysty (bezskutecznie) nieznany wówczas jeszcze nikomu Douglas Colvin (Dee Dee Ramone)^[1]. Na początku 1973 grupa jako trio dokonała nagrań sześciu utworów: "That’s All I Know", "Love Comes in Spurts", "High-Heeled Wheels", "Tramp", "Hot Dog" i "Poor Circulation". Dwa pierwsze ukazały się po latach (1980) na splicie EP (Shake Records) dzielonym z późniejszym zespołem Hella The Voidoids^[1]. W 1991 brytyjska wytwórnia Overground Records wznowiła ten split (pt. "Don't Die") dodając utwór "High-Heeled Wheels". Trzy pozostałe piosenki do tej pory nie ujrzały światła dziennego w żadnym wydawnictwie. Wiosną 1973 Verlaine, Hell i Ficca zmienili nazwę grupy z The Neon Boys na Television^[1].

Hell, który w Television nie zagrzał zbyt długo miejsca (odszedł jeszcze przez nagraniem ich debiutanckiego albumu) nagrał w 1977 piosenkę "Love Comes in Spurts" ze swoim zespołem The Voidoids na singlu Blank Generation.

• Tom Verlaine – wokal, gitara
• Richard Hell – gitara basowa
• Billy Ficca – perkusja

• That’s All I Know (Right Now) (1980)