Theo Waigel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Theo Waigel

Theo Waigel (2019)
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1939 Oberrohr
Minister finansów Niemiec
Okres	od 21 kwietnia 1989 do 27 października 1998
Przynależność polityczna	Unia Chrześcijańsko-Społeczna
Poprzednik	Gerhard Stoltenberg
Następca	Oskar Lafontaine
Multimedia w Wikimedia Commons

Theo Waigel, właśc. Theodor Waigel (ur. 22 kwietnia 1939 w Oberrohr^[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU) i jej przewodniczący w latach 1988–1999, poseł do Bundestagu, w latach 1989–1998 minister finansów w trzech gabinetach Helmuta Kohla.

Po maturze, zdanej w Krumbach w 1959, studiował prawo na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium oraz Uniwersytecie Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu. W 1963 i 1967 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W 1967 doktoryzował się również w zakresie prawa na podstawie pracy poświęconej unormowaniom prawnym bawarskiego rolnictwa^[1][2]. Został następnie asesorem w prokuraturze przy jednym z sądów rejonowych w Monachium^[1]. W 1969 przeszedł do pracy w bawarskiej administracji rządowej. Został wówczas asystentem sekretarza stanu w ministerstwie finansów, a od 1970 do 1972 był asystentem Antona Jaumanna, bawarskiego ministra gospodarki i transportu^[2].

W działalność polityczną zaangażował się w 1957, wstępując do chadeckiej młodzieżówki Junge Union. W 1960 został członkiem bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej. Od 1961 kierował powiatowymi strukturami JU, a od 1967 jej organizacją w rejencji Szwabia. W latach 1971–1975 przewodniczył Junge Union w Bawarii. W latach 1966–1972 był radnym powiatu^[2]. Od 1971 wchodził w skład zarządu krajowego CSU, w latach 1973–1988 przewodniczył jej komisji regulaminowej. W 1983 dołączył do prezydium partii^[1].

W 1972 po raz pierwszy został posłem do Bundestagu. Do niższej izby niemieckiego parlamentu był następnie wybierany w wyborach 1976, 1980, 1983, 1987, 1990, 1994 i 1998, sprawując mandat deputowanego do 2002^[1]. W latach 1980–1982 był rzecznikiem frakcji CDU/CSU do spraw gospodarczych, a w latach 1982–1989 przewodniczącym podgrupy CSU w ramach klubu poselskiego chrześcijańskich demokratów. W 1987 objął kierownictwo CSU w Szwabii^[2].

W listopadzie 1988 Theo Waigel został nowym przewodniczącym bawarskich chadeków. Funkcję tę pełnił do stycznia 1999^[1]. W kwietniu 1989 dołączył do trzeciego gabinetu Helmuta Kohla, obejmując stanowisko ministra finansów, które zajmował również w dwóch kolejnych rządach tego kanclerza do października 1998^[1]. Jest uznawany za głównego twórcę wspólnej europejskiej waluty^[3] i za inicjatora nazwania jej „euro”^[4]. W 1993 zamierzał odejść z krajowej polityki i objąć stanowisko premiera Bawarii, o które konkurował z Edmundem Stoiberem. Do porażki przyczyniło się wówczas upublicznienie jego separacji z żoną i jednocześnie długotrwałego romansu z Irene Epple. Theo Waigel pozostał w rządzie federalnym, a w 1995 ponownie (z poparciem 95%^[5]) został przewodniczącym CSU.

W 1999 podjął praktykę w zawodzie adwokata^[2]. Od 2002 był powoływany w skład licznych ciał doradczych, zarządzających i nadzorczych w różnych przedsiębiorstwach i organizacjach pozarządowych. W 2009 wyróżniono go tytułem honorowego przewodniczącego CSU^[2].

Był dwukrotnie żonaty. Jego drugą żoną została medalistka olimpijska w narciarstwie Irene Epple^[5]. Ma troje dzieci^[1].