Thomas Lister – Wikipedia, wolna encyklopedia

Thomas Lister

Pełne imię i nazwisko	Thomas Norman Lister
Data i miejsce urodzenia	27 października 1943 Ashburton
Data i miejsce śmierci	23 lipca 2017 Timaru
Wzrost	188 cm
Masa ciała	93 kg
Rugby union
Pozycja	rwacz
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Old Boys RFC 1962–1964 South Canterbury 1965–1967 Athletic Rugby Club 1965–1967 Wellington 1968–1974 South Canterbury
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1964 NZ Colts 1965–1966 NZ Juniors 1968–1971  Nowa Zelandia 8 (6)
Kariera trenerska
Lata Zespół Celtic RFC 1990 South Canterbury

Thomas Lister (ur. 27 października 1943 w Ashburton, zm. 23 lipca 2017 w Timaru) – nowozelandzki rugbysta grający na pozycji rwacza, reprezentant kraju, trener.

Uczęszczał do Temuka Primary School oraz Waitaki Boys High School^[1]. Związany był z lokalnym klubem Old Boys RFC i już w pierwszym roku po ukończeniu szkoły otrzymał powołanie do regionalnego zespołu South Canterbury zostając tym samym najmłodszym w jego historii zawodnikiem formacji młyna^[2][1][3][4]. W 1965 roku przeniósł się do Wellington, by zwiększyć swe szanse zagrania w reprezentacji kraju. Wraz z Terrym McCashinem pracował jako śmieciarz, grał wówczas dla Athletic Rugby Club, w 1966 roku zostając wybrany najlepszym zawodnikiem lokalnych rozgrywek Jubilee Cup. W ciągu trzech sezonów czterdziestokrotnie zagrał dla Wellington Lions, włączając w to zwycięstwa nad Springboks i British and Irish Lions, zdobywając siedem przyłożeń^{[4][1][5][2][6]}. Powrócił w 1968 roku do South Canterbury, gdzie grał do roku 1974, w ostatnim z nich przyczyniając się do zdobycia Ranfurly Shield^[4][1]. W roku 1969 został uznany najlepszym sportowcem regionu^[7], a w jego barwach łącznie w obu epizodach zaliczył siedemdziesiąt dwa występy z piętnastoma przyłożeniami^[1][2].

Występował w narodowych zespołach juniorskich^[4][6][2], czterokrotnie reprezentował także Wyspę Południową^[4][1][2], a na sprawdzianach nowozelandzkiej kadry pojawił się po raz pierwszy w roku 1965^[6]. Dla All Blacks zadebiutował podczas tournée do Australii w 1968 roku, a jeszcze w tym samym roku zagrał także przeciw Francji. W kolejnym sezonie wystąpił w meczach z Walijczykami, a rok później wziął udział w wyprawie do Południowej Afryki, zakończył zaś reprezentacyjną karierę przyłożeniem przeciw British and Irish Lions podczas ich pobytu w roku 1971. O miejsce w składzie konkurował wówczas z takimi zawodnikami jak Brian Lochore, Kel Tremain, Waka Nathan, Graham Williams, Ian Kirkpatrick, Alan Sutherland czy Alex Wyllie^[4][1][3][6]. Łącznie zatem w latach 1968–1971 rozegrał dla nowozelandzkiej reprezentacji dwadzieścia sześć spotkań, w tym osiem testmeczów^[4][8].

Trenował juniorskie zespoły Old Boys RFC, Wyspy Południowej oraz seniorskie drużyny Celtic RFC i South Canterbury^[7]. Pracował także jako rzeźnik, rybak i farmer^[1][3]. Zmarł po krótkiej walce z rakiem w wieku 73 lat^[9][3][1].

Jego brat, John, był golfistą występującym w turniejach PGA Tour w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, trzykrotnym zwycięzcą New Zealand PGA Championship^[4][3]. Tę samą dyscyplinę uprawiały także jego matka i siostra, natomiast ojciec był bokserem, mistrzem kraju z 1938 roku w wadze półśredniej^[7].