Todd Haynes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Todd Haynes
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1961
Los Angeles

Zawód

reżyser
scenarzysta
producent filmowy

Lata aktywności

od 1985

Todd Haynes (ur. 2 stycznia 1961 w Los Angeles) – amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych amerykańskich twórców kina niezależnego, przedstawiciel tzw. „New Queer Cinema”, jednego z nurtów kina gejowskiego[1]. Niemal każda z jego produkcji wzbudzała kontrowersje, ale i zainteresowanie[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Todd Haynes urodził się w Los Angeles[3] jako syn Sherry Lynne (z domu Semler), która studiowała aktorstwo, i Allena E. Haynesa, byłego importera kosmetyków[4]. Haynes ma żydowskie pochodzenie ze strony matki. Wychował się z młodszą siostrą Gwynneth w Encino. W 1985 ukończył studia na wydziale semiotyki na Uniwersytecie Browna[5].

W połowie lat 80. przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął karierę filmowca. Jego pierwszym projektem był eksperymentalny film krótkometrażowy Superstar: The Karen Carpenter Story (1987) z udziałem Michaela Edwardsa, o zmarłej na anoreksję 17-letniej Karen Carpenter, będący połączeniem fabuły, dokumentu i animacji; główne role grają lalki Barbie i Ken. Publiczne odtwarzanie i rozpowszechnianie filmu było prawnie zakazane ze względu na naruszenie praw autorskich twórcy muzyki wykorzystanej w filmie[5]. Wyreżyserował teledysk zespołu Sonic Youth do utworu „Disappearer” (1990).

Jego pełnometrażowym debiutem był dramat fantastycznonaukowy Poison (1991) oparty na różnych powieściach Jeana Geneta[6] z Johnem Leguizamo. Film był eksperymentalnym połączeniem różnych formuł i konwencji gatunkowych, za sprawą pornograficznych scen wzbudzał kontrowersje[7][8], jednak został uhonorowany Wielką Nagrodę Jury na Sundance Film Festival, na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno i Teddy Award na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie[5], był także nominowany do Złotego Lamparta na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Porto i Independent Spirit Awards.

Haynes sporadycznie pojawia się jako aktor, m.in. jako kierownik frenologii w dramacie kryminalnym Swoon (1992) z Craigiem Chesterem. W 1995 Haynes zrealizował dreszczowiec Schronienie (Safe) z Julianne Moore i Xanderem Berkeleyem. Film odnosił się do problematyki AIDS i przyniósł mu nagrodę FIPRESCI w Rotterdamie. Jego dramat muzyczny Idol (Velvet Goldmine, 1998) z Ewanem McGregorem, Jonathanem Rhysem-Meyersem, Christianem Balem i Toni Collette poruszał kwestię tożsamości płciowej i odnosił się do tematu homoseksualizmu. Film ten przyniósł mu nominację do Złotej Palmy i Nagrodę za Największy Wkład Artystyczny na 51. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes[5].

Jego dramat Daleko od nieba (2002) z Julianne Moore zebrał wiele nagród, w tym nagrodę krytyków w Seattle i San Francisco, Independent Spirit Award, Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych i Nagrodę Satelity za reżyserię oraz nominacji, m.in. do Oscara i Złotego Globu za scenariusz, do Europejskiej Nagrody Filmowej – Screen International, do Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji[3]. Film oparty był na schemacie melodramatu i jako taki odwoływał się do twórczości mistrza tego gatunku z lat 50. - Douglasa Sirka[6].

Był współproducentem takich filmów jak Old Joy (2006) i Piętnastolatka (2006) z Emily Rios. W jego biograficznym dramacie muzycznym I’m Not There. Gdzie indziej jestem (2007) w postać Boba Dylana wcielili się: Cate Blanchett, Heath Ledger, Christian Bale i Richard Gere[6]. Wyreżyserował miniserial HBO Mildred Pierce (2011) z Kate Winslet.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 68. MFF w Wenecji (2011).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest gejem[9][10]. W 2015 zamieszkał w Portland w stanie Oregon.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Reżyser Scenarzysta Producent
1978 The Suicide (film krótkometrażowy) T T
1985 Assassins: A Film Concerning Rimbaud (film krótkometrażowy) T T
1987 Superstar: The Karen Carpenter Story (film krótkometrażowy) T T T
1989 La Divina (film krótkometrażowy) T
He Was Once (film krótkometrażowy) T
1991 Poison T T
1993 Dottie Gets Spanked (film krótkometrażowy TV) T T
1995 Schronienie (Safe) T T
1997 Morderczyni (Office Killer) T
1998 Idol (Velvet Goldmine) T T
2002 Daleko od nieba (Far from Heaven) T T
2004 Corporate Ghost T
2007 I’m Not There. Gdzie indziej jestem T T
2011 Mildred Pierce (miniserial TV) T T T
2013 Iluminacja (Enlightened, serial TV)
odc.: „All I Ever Wanted”
T
Six by Sondheim (serial dokumentalny TV)
odc.: „I'm Still Here”
T
2015 Carol T
2017 Wonderstruck T
2019 Mroczne wody (Dark Waters) T

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Todd Haynes. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-01-29]. (ang.).
  2. Todd Haynes Biography. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-29)]. (ang.).
  3. a b Rebecca Flint Marks: Todd Haynes Biography. AllMovie. [dostęp 2020-01-29]. (ang.).
  4. Todd Haynes Biography (1961-). Film Reference. [dostęp 2020-01-29]. (ang.).
  5. a b c d Todd Haynes, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-01-29] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  6. a b c John Lahr (2019-11-04): Todd Haynes Rewrites the Hollywood Playbook. „The New Yorker”. [dostęp 2020-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-29)]. (ang.).
  7. Poison (1991). Time Out. [dostęp 2020-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-01)]. (ang.).
  8. Paul Brunick (2010-11-12): Todd Haynes’s Poison. „Slant Magazine”. [dostęp 2020-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-01)]. (ang.).
  9. Out100: Todd Haynes. Out. [dostęp 2020-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-29)]. (ang.).
  10. Julia Zubrovich (2017-03-31): Queer Filmmaker Todd Haynes Turns His Lens on Deaf Identity. „The Advocate”. [dostęp 2020-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-29)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]