French
DeutschTomasz Jan Karczewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 herb Jasieńczyk | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | ok. 1630 |
| Data śmierci | 1691 |
| Żona | Barbara Przerębska, Eleonora Mniewska |
| Dzieci | Józef, Stefan |
Tomasz Jan Karczewski herbu Jasieńczyk (ur. ok. 1630, zm. w 1691 roku w Krotoszynie) – kasztelan halicki w latach 1690–1691, chorąży lwowski w latach 1682–1690, chorąży sanocki w latach 1679–1682, podstarości sanocki w 1677 roku, podwojewodzi lwowski w latach 1664–1689, oboźny koronny w 1663 roku, podczaszy sanocki w latach 1663–1676, łowczy chełmski w 1662 roku[1], sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1668 roku[2], sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1673 roku[3], w 1680 został komisarzem co do rozgraniczenia między Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim[4], oboźny i pułkownik królewski w 1674 roku[5].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego pierwszą żoną była Barbara Przerębska, a po jej śmierci Eleonora Mniewska, wdową po Pawle Nałęcz Gembickim. Z pierwszej żony miał trzech synów (Józef, Stefan i Antoni) oraz trzy córki (Joanna, żona Wojciecha Łosia, Zuzanna, żona Aleksandra Jana Potockiego, wojewody smoleńskiego, Marianna, żona Jana Prokopa Granowskiego, starosty żytomierskiego).
Jako poseł na sejm konwokacyjny 1674 roku z ziemi sanockiej był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na tym sejmie[5]. Brał udział w negocjowaniu rozejmu z Imperium Osmańskim w 1676 roku[6].
Poseł na sejm koronacyjny 1676 roku, poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm 1681 roku[7].
Dzięki możnym protektorom i własnym wojskowym zasługom zgromadził duży majątek, m.in. posiadał w dożywocie wieś Sokolniki z sołectwem i Skniłów w ziemi lwowskiej, sołectwo w Porsznie, majątki Falęcice i Lekarcice w Kieleckiem, Żorniska i Łozinę, Kliniec, był też właścicielem wsi Sobotnik.
6 stycznia 1691 we Lwowie akt fundacyjny, w którym ufundował kościół Trójcy Świętej i klasztor Trynitarzy w Beresteczku[8].
Zmarł w 1691 w Krotoszynie w czasie powrotu z Cieplic; został pochowany w kościele Jezuitów we Lwowie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy”. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 346.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 480.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 2.
- ↑ Mykoła Krykun: Podilśke wojewodstwo u XV-XVIII stolittiach: Sprawy i materiały. Lwów, 2011, s. 61, 63. ISBN 978-617-607-064-1. (ukr.).
- ↑ a b Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 130.
- ↑ Dariusz Kołodziejczyk, Ejalet kamieniecki 1672–1699. Studium z dziejów panowania tureckiego na Podolu, Warszawa 1994, s. 83.
- ↑ Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 605.
- ↑ Marek Wagner, Wykup jeńców polskich z niewoli tureckiej i tatarskiej w końcu XVII wieku [online], s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 9. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1906, s. 246–247.
- Adam Przyboś: Karczewski Tomasz h. Jasienczyk. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XII. Wroclaw – Warszawa – Krakow : Zaklad Narodowy Imienia Ossolinskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1966–1967, s. 37–38.
- Spis ważniejszych miejscowości w powiecie starokonstantynowskim na Wołyniu. Stary Konstantynów, 1910, s. 458–459.