Torpeda TEST-71M – Wikipedia, wolna encyklopedia

TEST-71M/ME
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

torpeda ciężka

Platforma przenoszenia

okręty podwodne

Przeznaczenie

okręty podwodne

Historia
Lata używania

od 1981[1].

Dane techniczne
Długość

7863 mm

Średnica

533,4 mm

Masa

1804 kg

Zasięg

24 000 m[1]

Głębokość ataku

400 metrów

Naprowadzanie

aktywne akustyczne, przewodowe

Masa głowicy

205 kg

TEST-71M/MEradziecka torpeda ciężka przeznaczona do zwalczania zanurzonych okrętów podwodnych kierowana przewodowo, wyposażona w aktywny akustyczny układ samonaprowadzania oraz zapalnik zbliżeniowy i dwa zapalniki kontaktowe. Torpedy te umieszczone są w szczelnie zamkniętych kontenerach wypełnionych azotem. Ich konstrukcja składa się z akustycznego układu naprowadzania, zapalnika zbliżeniowego oraz dwóch kontaktowych, głowicy bojowej, jednorazowego użytku akumulatora, elektronicznej jednostki obliczeniowej oraz układu kontroli, a także układu zdalnej kontroli. Torpeda w początkowym okresie biegu jest kierowana przewodowo, miedzianym przewodem o długości 15 km[1]. W ostatniej fazie może samonaprowadzać się na cel. Zasięg wynosi 15 km przy prędkości 40 węzłów lub 24 km przy prędkości 35 węzłów[1]. Torpedy TEST-71M zostały przyjęte na uzbrojenie w marynarce ZSRR w 1981 roku[1]. W torpedy tego typu w eksportowej wersji ME uzbrojony jest między innymi polski okręt podwodny ORP „Orzeł” projektu 877E (Polska zakupiła ich 12)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Rochowicz 2017 ↓, s. 16-17.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]