Tour de France 1987 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 1987
1986 1988
Data

126 lipca 1987

Etapów

25 (26)

Dystans

4231 km

Czas zwycięzcy

115 h 27' 42"
(37,294 km/h)

Zgłoszenia

207 kolarzy

Ukończyło wyścig

135 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Irlandia Stephen Roche

Drugie miejsce

Hiszpania Pedro Delgado

Trzecie miejsce

Francja Jean-François Bernard

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Kolumbia Luis Herrera

Punktowa

Holandia Jean-Paul van Poppel

Sprinterska

Francja Gilbert Duclos-Lassalle

Młodzieżowa

Meksyk Raúl Alcalá

Kombinowana

Francja Jean-François Bernard

Najaktywniejszych

Francja Régis Clère

Drużynowa

Francja Système U

Drużynowa punktowa

Francja Système U

74. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Berlinie, a zakończył się 26 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów, w tym: 10 etapów płaskich, 8 etapów górskich i 5 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 4231 km.

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Irlandczyk Stephen Roche, wyprzedzając Hiszpana Pedro Delgado i Francuza Jeana-François Bernarda. Roche został tym samym pierwszym kolarzem z Wysp Brytyjskich, który wygrał Wielka Pętlę. Klasyfikację górską wygrał Kolumbijczyk Luis Herrera, punktową Holender Jean-Paul van Poppel, sprinterską Francuz Gilbert Duclos-Lassalle, kombinowaną jego rodak – Jean-François Bernard, a młodzieżową Meksykanin Raúl Alcalá. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny reprezentant gospodarzy, Régis Clère[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była francuska drużyna Système U[2].

Zwycięzca poprzedniej edycji, Amerykanin Greg LeMond nie wystartował w 1987 roku z powodu wypadku.

Po zakończeniu pierwszego etapu tej edycji prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął Polak, Lech Piasecki, którzy został pierwszym kolarzem z bloku wschodniego, który nosił maillot jaune. Podczas tej edycji Touru koszulka ośmiokrotnie zmieniała właściciela, co było nowym rekordem.

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 roku zmieniono zasady klasyfikacji młodzieżowej. W latach 1983–1986 była to w zasadzie klasyfikacja debiutantów, w której liczono wyniki tylko tych kolarzy, którzy startowali w TdF po raz pierwszy w karierze. Od 1987 roku klasyfikację tę otwarto dla wszystkich kolarzy poniżej 25 roku życia.

Zmniejszono także liczbę zawodników w poszczególnych ekipach z 10 do 9, by dopuścić więcej drużyn do startu[3].

Doping

[edytuj | edytuj kod]

Podczas Tour de France testy dopingowe trzech kolarzy dały wynik pozytywny: Dietrich Thurau z RFN stosował nandrolon, a Włosi Guido Bontempi i Silvano Contini wspomagali się testosteronem[4].

Drużyny

[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięły udział 23[5] drużyny:

  • Teka
  • Ryalco-Postobón
  • RMO
  • Caja Rural
  • Fagor
  • Café de Colombia
  • Superconfex
  • Panasonic
  • Del Tongo-Colnago
  • KAS-Miko
  • Joker
  • 7-Eleven
  • Roland
  • Brianzoli-Chateau d'Ax
  • ANC-Halfords
Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 1 lipca Berlin Zachodni ITT 6,1 km Holandia Jelle Nijdam
1 2 lipca Berlin Zachodni 105,5 km Holandia Nico Verhoeven
2 2 lipca Berlin Zachodni TTT 40,5 km Włochy Carrera
3 4 lipca Karlsruhe Stuttgart 219,0 km Portugalia Acácio da Silva
4 5 lipca Stuttgart Pforzheim 79,0 km Belgia Herman Frison
5 5 lipca PforzheimStrasburg 112,5 km Belgia Marc Sergeant
6 6 lipca StrasburgÉpinal 169,0 km Francja Christophe Lavainne
7 7 lipca ÉpinalTroyes 211,0 km Hiszpania Manuel Jorge Domínguez[6]
8 8 lipca TroyesÉpinay-sous-Sénart 205,5 km Holandia Jean-Paul van Poppel
9 9 lipca OrléansRenazé 260,0 km Holandia Adrie van der Poel
10 10 lipca SaumurFuturoscope ITT 87,5 km Irlandia Stephen Roche
11 11 lipca PoitiersChaumeil 206,0 km Francja Martial Gayant
12 12 lipca BriveBordeaux 228,0 km Stany Zjednoczone Davis Phinney
13 13 lipca BajonnaPau 219,0 km Holandia Erik Breukink
14 14 lipca PauLuz Ardiden 166,0 km Norwegia Dag Otto Lauritzen
15 15 lipca TarbesBlagnac 164,0 km Rolf Gölz
16 16 lipca BlagnacMillau 216,5 km Francja Régis Clère
17 17 lipca MillauAwinion 239,0 km Holandia Jean-Paul van Poppel
18 lipca Dzień przerwy
18 19 lipca CarpentrasMont Ventoux ITT 36,5 km Francja Jean-François Bernard
19 20 lipca ValréasVillard-de-Lans 185,0 km Hiszpania Pedro Delgado
20 21 lipca Villard-de-LansL’Alpe d’Huez 201,0 km Hiszpania Federico Echave
21 22 lipca Le Bourg-d’OisansLa Plagne 185,5 km Francja Laurent Fignon
22 23 lipca La PlagneMorzine 186,0 km Hiszpania Eduardo Chozas
23 24 lipca Saint-Julien-en-GenevoisDijon 224,5 km Francja Régis Clère
24 25 lipca Dijon ITT 38,0 km Francja Jean-François Bernard
25 26 lipca CréteilParyż (Champs-Élysées) 192,0 km Stany Zjednoczone Jeff Pierce

Liderzy klasyfikacji po etapach

[edytuj | edytuj kod]
Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
Klasyfikacja punktowa
Klasyfikacja górska
Klasyfikacja kombinowana
Klasyfikacja sprinterska
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
Klasyfikacja drużynowa punktowa
P Jelle Nijdam Jelle Nijdam Jelle Nijdam brak Jelle Nijdam brak brak Carrera Carrera
1 Nico Verhoeven Lech Piasecki Lech Piasecki Gilbert Duclos-Lassalle Dietrich Thurau Jean-Claude Colotti Del Tongo Roland
2 Carrera Erik Breukink Giovanni Bottoia Carrera
3 Acácio da Silva Erich Maechler Acacio da Silva Frédéric Brun Bruno Cornilet Gilbert Duclos-Lassalle Système U
4 Herman Frison Jörg Müller Dietrich Thurau
5 Marc Sergeant
6 Christophe Lavainne Bruno Wojtinek Hendrik Devos Christophe Lavainne Christophe Lavainne
7 Manuel Jorge Domínguez Jean-Paul van Poppel Raúl Alcalá
8 Jean-Paul van Poppel
9 Adrie van der Poel
10 Stephen Roche Charly Mottet Bruno Cornilet
11 Martial Gayant Martial Gayant PDM
12 Davis Phinney
13 Erik Breukink Charly Mottet Erik Breukink Jean-François Bernard Panasonic
14 Dag Otto Lauritzen Luis Herrera Raúl Alcalá Eleven-Hoonved
15 Rolf Gölz PDM
16 Régis Clère Raúl Alcalá Gilbert Duclos-Lassalle Eleven-Hoonved
17 Jean-Paul van Poppel Luis Herrera PDM
18 Jean-François Bernard Jean-François Bernard Eleven-Hoonved
19 Pedro Delgado Stephen Roche PDM
20 Federico Echave Pedro Delgado Eleven-Hoonved
21 Laurent Fignon
22 Eduardo Chozas Stephen Roche Système U
23 Régis Clère Jean-Paul van Poppel
24 Jean-François Bernard Stephen Roche Stephen Roche
25 Jeff Pierce Jean-Paul van Poppel
Klasyfikacja końcowa Stephen Roche Jean-Paul van Poppel Luis Herrera Raúl Alcalá Jean-François Bernard Gilbert Duclos-Lassalle Système U Système U

Klasyfikacje końcowe

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Irlandia Stephen Roche Carrera 115 h 27' 42"
2. Hiszpania Pedro Delgado PDM +40"
3. Francja Jean-François Bernard La Vie Claire +2' 13"
4. Francja Charly Mottet Système U +6' 40"
5. Kolumbia Luis Herrera Café de Colombia +9' 32"
6. Kolumbia Fabio Parra Café de Colombia +16' 53"
7. Francja Laurent Fignon Système U +18' 24"
8. Hiszpania Anselmo Fuerte BH +18' 33"
9. Meksyk Raúl Alcalá 7-Eleven +21' 49"
10. Hiszpania Marino Lejarreta Orbea +26' 13"
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Holandia Jean-Paul van Poppel Green jersey Superconfex 263
2. Irlandia Stephen Roche Carrera 247
3. Hiszpania Pedro Delgado PDM 228
4. Francja Jean-François Bernard La Vie Claire 201
5. Belgia Jozef Lieckens Joker-Emerxil 195
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Kolumbia Luis Herrera Café de Colombia 452
2. Hiszpania Anselmo Fuerte BH 314
3. Meksyk Raúl Alcalá 7-Eleven 277
4. Hiszpania Pedro Delgado PDM 224
5. Kolumbia Fabio Parra Café de Colombia 180

Klasyfikacja młodzieżowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Meksyk Raúl Alcalá 7-Eleven 115 h 49' 31"
2. Holandia Erik Breukink Panasonic +31' 46"
3. Francja Gilles Sanders KAS +59' 08"
4. Dania Jesper Skibby Colnago +59' 24"
5. Hiszpania José Sanchis Orbea +1 h 08' 17"

Klasyfikacja sprinterska

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Gilbert Duclos-Lassalle Z-Peugeot 249
2. Holandia Jean-Paul van Poppel Superconfex 178
3. Francja Régis Clère Teka 142
4. Irlandia Martin Earley Fagor 100
5. Holandia Teun van Vliet Panasonic 70

Klasyfikacja kombinowana

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Jean-François Bernard La Vie Claire 72
2. Francja Laurent Fignon Système U 70
3. Irlandia Stephen Roche Carrera 69
4. Kolumbia Luis Herrera Café de Colombia 65
5. Hiszpania Anselmo Fuerte BH 65

Klasyfikacja drużynowa punktowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Punkty
1. Francja Système U 1790
2. Holandia PDM 1804
3. Stany Zjednoczone 7-Eleven 1821
4. Holandia Panasonic 1863
5. Hiszpania BH 2670

Klasyfikacja drużynowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Czas
1. Francja Système U 346 h 44' 02"
2. Kolumbia Café Colombia +38' 20"
3. Hiszpania BH +56' 02"
4. Francja Fagor +1 h 07' 54"
5. Francja La Vie Claire +1 h 28' 54"

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. Tour Xtra: Other Classifications & Awards (ang.)
  3. 1987: Drama on La Plagne (ang.)
  4. Doping bei der Tour de France 1947 – heute (niem.)
  5. Les équipes du Tour de France 1987 (fr.)
  6. Odcinek ten wygrał Guido Bontempi, jednak został zdyskwalifikowany za doping. Drugi na mecie Domínguez został przesunięty na miejsce pierwsze.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]