Trójkąt tętnicy szyjnej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trójkąt tętnicy szyjnej (trigonum caroticum) – jeden z trójkątów szyi, które obejmuje trójkąt przedni szyi.

• górno-przyśrodkowe: brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego (venter post. musculi digastrici)
• dolno-boczne: mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (m. sternocleidomastoideus)
• dolno-przyśrodkowe: brzusiec górny mięśnia łopatkowo-gnykowego

Przykryty blaszką powierzchowną powięzi szyi.

• guzek tętnicy szyjnej (łac. tuberculum caroticum) – guzek przedni wyrostka poprzecznego kręgu C6;
• łuk nerwu podjęzykowego;
• nerw błędny;
  • nerw krtaniowy górny;
• pętla szyjna (gałąź górna);
• tętnica szyjna wspólna;
  • tętnica szyjna wewnętrzna;
  • tętnica szyjna zewnętrzna i jej gałęzie (t. tarczowa górna, t. gardłowa wstępująca, t. językowa, t. twarzowa i t. potyliczna);
• żyła szyjna wewnętrzna;

Na obszarze tego trójkąta tętnica szyjna wspólna dzieli się na wewnętrzną i zewnętrzną.

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka, tom I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999, s. 752. ISBN 83-200-2375-0.