French
DeutschTraktat o przestrzeni kosmicznej – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, zwany też Traktatem o przestrzeni kosmicznej | |
| Inne określenia | Traktat o przestrzeni kosmicznej |
|---|---|
| Przedmiot regulacji | |
| Podpisanie | 27 stycznia 1967 |
| Wejście w życie | 10 października 1967 |
| Depozytariusz | rządy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki |
| Język oryginału | |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, zwany też Traktatem o przestrzeni kosmicznej, został podpisany 27 stycznia 1967 r. przez przedstawicieli rządów Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego w stolicach tych trzech państw, stał się prawomocny 10 października 1967 r. zgodnie z art. 14 z chwilą złożenia dokumentów ratyfikacyjnych przez pięć rządów, w tym przez trzy rządy wyznaczone w Traktacie jako depozytariusze.
Językami autentycznymi są angielski, francuski, hiszpański, rosyjski i chiński, depozytariuszami rządy trzech państw założycielskich.
Zgodnie z wymogami jakie stawia Karta Narodów Zjednoczonych w art. 102 zarejestrowany przez Sekretariat ONZ 30 listopada 1967 r.[1]
Na mocy Traktatu kraje będące jego sygnatariuszami zobowiązały się - między innymi - nie umieszczać broni nuklearnej bądź innej broni masowego rażenia na orbicie okołoziemskiej, na Księżycu ani gdziekolwiek indziej w przestrzeni kosmicznej. Według Traktatu Księżyc i inne ciała niebieskie mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów pokojowych i jakiekolwiek próby broni, manewry wojskowe, instalacje wojskowe lub fortyfikacje są zabronione.
Potwierdzono zasadę niezawłaszczalności kosmosu oraz zasadę, że eksploracja i wykorzystanie przestrzeni kosmicznej powinny służyć dobru wszystkich państw. Układ nie określił co prawda dokładnej granicy między przestrzeniami powietrzną a kosmiczną, lecz mimo to ustanowił podstawy międzynarodowego prawa kosmicznego[2].
Stronami Traktatu jest 110 państw[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ United Nations Treaty Series 1967, tom 610, Nr. 8843, s. 205 - 300.
- ↑ Shaw M., Prawo międzynarodowe, Warszawa 2006, s. 311.
- ↑ Treaty on Principles Governing the Activities of States in the Exploration and Use of Outer Space, including the Moon and Other Celestial Bodies
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tekst Traktatu o przestrzeni kosmicznej (arab. • ang. • hiszp. • fr. • ros. • chiń.)
- Tekst polski (Dz.U. z 1968 r. nr 14, poz. 82)
- Oświadczenie Rządowe z dnia 13 marca 1968 r. w sprawie ratyfikacji przez Polskę Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, sporządzonego w Moskwie, Londynie i Waszyngtonie dnia 27 stycznia 1967 r. (Dz.U. z 1968 r. nr 14, poz. 83)