Traktat w Konstantynopolu (1700) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Traktat w Konstantynopolu – traktat pokojowy zawarty 14 lipca 1700 między Carstwem Rosyjskim a Imperium Osmańskim.

Był skutkiem prowadzonej w ramach wojny rosyjsko-tureckiej kampanii azowskiej cara Piotra I.

• Zapewnił neutralność ze strony Turcji w początku wojny północnej.
• Turcja zmuszona była zniszczyć swoje naddnieprzańskie twierdze (m.in. Tawań).
• Rosja uzyskiwała Azow wraz z ujściem Donu i przylegające ziemie w promieniu 10 km.
• Rosja nie musiała już płacić „upominków” na rzecz Chanatu Krymskiego. Lennikowi tureckiemu surowo zabroniono organizowania łupieskich najazdów na północnych sąsiadów. Wszelkie takie działania spotykały się z energicznymi przeciwdziałaniami władz Stambułu.
• Carat dodatkowo zyskał możliwość swobodnej żeglugi na Morzu Azowskim i Czarnym.

• Leszek Podhorecki, Chanat Krymski. Państwo koczowników na kresach Europy. Warszawa 2012, wydawnictwo Bellona, strona 311, ISBN 978-83-11-12262-8

• Traktat w Karłowicach