Trociniak (budynek) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trociniak – prymitywny drewniany budynek mieszkalny, charakterystyczny głównie dla okresu międzywojennego.

Jeden z trociniaków w Hajnówce (ul. 11 listopada).

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Zasadniczą konstrukcję stanowiły kantówki obite z obu stron deskami (wewnątrz oheblowanymi), na zewnątrz obladrami - odciętymi z pala drewna deskami bocznymi, z jednej strony płaskie, z drugiej zaokrąglone. Przestrzeń między deskami wypełniono ubitymi trocinami zmieszanymi z palonym wapnem zapobiegającemu wilgoci,odstraszającemu gryzonie. Do ocieplania na zimę zewnętrznych ścian stosowano tzw. ogacanie: około 30-centymetrową przestrzeń między ścianą a prowizoryczną konstrukcją z desek wysokości jednego metra wypełniano leśnym igliwiem.

Domy takie budowano głównie w miejscowościach położonych przy terenach leśnych, gdzie dostęp do drewna był obfity np. w Hajnówce, gdzie budynki takie istnieją do dziś między innymi na dzielnicy Placówka.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trociniak_(budynek)&oldid=73603029”