Trond Einar Elden – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trond Einar Elden
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1970
Namdalseid

Klub

Strindheim IL

Wzrost

189 cm

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Albertville 1992 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 1989 Gundersen
złoto Lahti 1989 Sztafeta
srebro Falun 1993 Sztafeta
srebro Ramsau 1999 Sztafeta
brąz Falun 1993 Gundersen
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Saalfelden 1988 Drużynowo
złoto Vang 1989 Gundersen
złoto Vang 1989 Drużynowo
złoto Szczyrbskie Jezioro 1990 Gundersen
złoto Szczyrbskie Jezioro 1990 Drużynowo
Puchar świata
3. miejsce
1990/1991
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1991

Trond Einar Elden (ur. 2 lutego 1970 w Namdalseid) – norweski kombinator norweski i biegacz narciarski, srebrny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz pięciokrotny złoty medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata w kombinacji norweskiej Trond Einar Elden zadebiutował 6 marca 1987 roku w Falun, zajmując 28. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W sezonie 1986/1987 pojawił się jeszcze raz - 19 marca w Oslo, gdzie był dziewiętnasty. Wobec braku zdobytych punktów (do sezonu 2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 12 marca 1988 roku w Falun, gdzie był jedenasty w Gundersenie. Były to jedyne punkty wywalczone przez Eldena w sezonie 1987/1988, który ukończył na 29. pozycji. W 1988 roku osiągnął swój pierwszy sukces, zdobywając złoty medal w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata juniorów w Saalfelden.

Przełom w karierze Norwega nastąpił w sezonie 1988/1989. W Pucharze Świata już w pierwszym swoim starcie - 7 stycznia 1989 roku w Schonach po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce. W pozostałej części sezonu pojawił się trzykrotnie zajmując czwarte miejsce w Reit im Winkl, a 3 marca w Oslo odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo. Zwyciężył także osiem dni później w Falun. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to na zajęcie szóstego miejsca. W lutym 1989 roku brał udział w mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo. W zawodach indywidualnych wygrał konkurs skoków i prowadzenia nie oddał na trasie biegu. Na mecie stawił się pierwszy, o ponad dwie i pół minuty przez reprezentantem ZSRR Andriejem Dundukowem i ponad trzy minuty przed swoim rodakiem Trondem-Arne Bredesenem. Został tym samym najmłodszym w historii mistrzem świata w kombinacji norweskiej[1]. W zawodach drużynowych wspólnie ze swoim bratem Bårdem Jørgenem Eldenem i Trondem-Arne Bredesenem po skokach zajmował czwarte miejsce. Norwegowie przed biegiem tracili do prowadzących Austriaków ponad trzy minuty, jednak na trasie zdołali wyprzedzić wszystkie sztafety, które mieli przed sobą i sięgnęli po złoty medal. Na mecie o ponad półtorej minuty wyprzedzili Szwajcarów i reprezentantów NRD. Ponadto w marcu 1989 roku Elden zdobył złote medale indywidualnie i drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Vang.

Norweg wystartował we wszystkich konkursach Pucharu Świata w sezonie 1989/1990, przy czym tylko raz nie zdobył punktów. Siedmiokrotnie plasował się czołowej dziesiątce zawodów, na podium stając dwa razy: 6 stycznia w Reit im Winkl i 16 marca 1990 roku w Oslo, w obu przypadkach zajmując trzecie miejsce. Końcem marca 1990 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Štrbskim Plesie ponownie zdobywając dwa złote medale. Były to ostatnie występy Tronda w tej kategorii wiekowej. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 1990/1991. Sześciokrotnie znajdował się w pierwszej dziesiątce, w tym: 15 grudnia 1990 roku w Trondheim był drugi, 2 marca w Lahti, 8 marca w Falun oraz 15 marca w Oslo zwyciężał, a 23 marca 1991 roku w Sankt Moritz był trzeci. Zwycięstwo w Oslo było jego ostatnim pucharowym triumfem. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie trzecie miejsce, za swym rodakiem Fredem Børre Lundbergiem i Austriakiem Klausem Sulzenbacherem. W lutym 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, jednak medalu nie zdobył. Indywidualnie zajął dopiero 21. miejsce, a wraz z kolegami z drużyny uplasował się na piątej pozycji w rywalizacji sztafet.

Najważniejszym punktem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 roku. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg i Trond Einar Elden po skokach zajmowali dopiero szóste miejsce, co przełożyło się na stratę ponad 6 minut do prowadzących Japończyków. Na trasie biegu Norwegowie byli jednak najlepsi, dzięki czemu awansowali aż na drugie miejsce, na mecie tracąc do reprezentantów Japonii niecałe półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Elden zajął dopiero 35. miejsce w skokach i do biegu przystąpił ze startą ponad 4 minut. W biegu spisał się dobrze i zdołał awansować na dziewiąte miejsce. W zawodach pucharowych czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium wskoczył tylko raz - 10 marca 1992 roku w Trondheim był drugi. W klasyfikacji generalnej był tym razem piąty.

Kolejne dwa medale wywalczył podczas mistrzostwa świata w Falun w 1993 roku. W konkursie indywidualnym awansował z piętnastego miejsca po skokach na trzecie na mecie biegu, zdobywając tym samym brązowy medal. Wyprzedzili go tylko Japończyk Kenji Ogiwara i Knut Tore Apeland. W zawodach drużynowych razem z Lunbergiem i Apelandem zdobył srebrny medal. Po skokach Norwegowie zajmowali trzecie miejsce za Japonią i Niemcami, w biegu wyprzedzili jednak tych drugich i ze startą ponad trzech i pół minuty zdobyli srebro. W zawodach pucharowych sezonu 1992/1993 ani razu nie stanął na podium. Najlepszy wynik uzyskał 20 marca 1993 roku w Štrbskim Plesie, gdzie był czwarty. Mimo to w klasyfikacji generalnej zajął piątą pozycję.

Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku Trond Einar wystąpił tylko w zawodach indywidualnych. Konkurs skoków ukończył na piętnastej pozycji, a na strasie biegu przesunął się na ósme miejsce. Mimo to jego strata do Lundberga, który zwyciężył wyniosła na mecie ponad cztery minuty. Punktował we wszystkich zawodach Pucharu Świata w sezonie 1993/1994. Na podium stanął dwukrotnie: 11 grudnia 1993 roku w Sankt Moritz oraz 19 marca 1994 roku w Thunder Bay, zajmując trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był szósty, tuż przed swoim bratem. Podobnie wypadł w sezonie 1994/1995, który ukończył na siódmym miejscu. Tym razem tylko raz stanął na podium - 18 lutego 1995 roku w Bad Goisern był trzeci. mistrzostwa świata w Thunder Bay w 1995 oku nie przyniosły mu medalu. Wystąpił tylko w zawodach indywidualnych, które ukończył na dziewiątej pozycji.

Sezon 1995/1996 był najsłabszym w karierze Eldena od siedmiu lat. Tylko dwukrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów pucharowych, najlepszy wynik osiągając 4 lutego 1996 roku w Seefeld, gdzie był szósty. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie czternaste miejsce. Norweg zdołał się poprawić w sezonie 1996/1997, który ukończył na ósmej pozycji. Na podium znalazł się dwukrotnie: 11 grudnia 1996 roku w Steamboat Springs i 14 marca 1997 roku w Oslo, kiedy zajmował trzecie miejsce. Podium wywalczone w stolicy Norwegii było ostatnim w jego karierze. W zawodach pucharowych startował do zakończenia sezonu 1999/2000, ale uzyskiwał słabsze wyniki. W tym czasie pojawił się tylko na jednej dużej imprezie - mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 roku, gdzie w sprincie był dziesiąty, a wraz z Lundbergiem, Bjarte Engenem Vikiem i Kennethem Braatenem zdobył srebrny medal. W walce o złoto lepsi okazali się Finowie, którzy zwyciężyli z przewagą ponad minuty. Ostatni oficjalny występ w zawodach kombinacji norweskiej zanotował 17 marca 2000 roku w Sankt Moritz, gdzie zajął 15. miejsce w Gundersenie.

Po zakończeniu sezonu 1999/2000 zdecydował się kontynuować karierę sportową w biegach narciarskich. W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutował 17 grudnia 2000 roku w Brusson, gdzie zajął szóste miejsce w sprincie techniką dowolną. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 2000/2001 pojawił się jeszcze kilkakrotnie, startując głównie w sprintach. Najlepszy wynik osiągnął 4 lutego 2001 roku w Novym Měscie, gdzie był drugi w sprincie stylem dowolnym, ustępując tylko swemu rodakowi Mortenowi Brørsowi. Było to jedyne podium Eldena w tym sezonie. Został tym samym pierwszym zawodnikiem, który stanął na podium PŚ zarówno w kombinacji jak i w biegach narciarskich. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 27. miejsce, a w klasyfikacji sprinterskiej był piąty.

Na podium zawodów PŚ w biegach stanął także w sezonie 2001/2002. Miało to miejsce 29 grudnia 2001 roku w Salzburgu, gdzie zajął drugie miejsce w sprincie techniką klasyczną. Blisko podium był dwa dni wcześniej w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w sprincie stylem dowolnym był czwarty. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 34. miejsce, a w klasyfikacji sprinterskiej był jedenasty. Podium w Salzburgu było jednak ostatnim w jego karierze. Dobre występy w sprintach pozwoliły mu na wystąpienie na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku. Wystąpił tam tylko w sprincie techniką dowolną, który ukończył na piętnastej pozycji. W tej samej konkurencji wystąpił także rok później, podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme zajmując 24. miejsce. W zawodach pucharowych startował do zakończenia sezonu 2003/2004, ale uzyskiwał coraz słabsze wyniki. Ostatni raz pojawił się na Mistrzostwach Norwegii w 2005 roku, gdzie w biegu na 15 km stylem dowolnym był trzydziesty. W 2005 roku zakończył karierę.

W 1991 roku został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim biegaczem Vegardem Ulvangiem oraz dwoma skoczkami narciarskimi: Ernstem Vettorim z Austrii oraz Jensem Weißflogiem z Niemiec. W 2004 roku został laureatem nagrody Egebergs Ærespris. Po zakończeniu kariery sportowej trenował między innymi reprezentację USA w narciarstwie klasycznym.

Osiągnięcia w kombinacji

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
9. 12 lutego 1992 Francja Albertville Gundersen K-90/15 km 44:28,1 +2:43,8 Francja Fabrice Guy
2. 24 lutego 1992 Francja Albertville Sztafeta K-90/3x10 km[2] 1:23:36,6 +1:26,4  Japonia
8. 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gundersen K-90/15 km 39:07,9 +4:02,8 Norwegia Fred Børre Lundberg
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 18 lutego 1989 Finlandia Lahti Gundersen K-90/15 km 37:10,7 - -
1. 24 lutego 1989 Finlandia Lahti Sztafeta K-90/3x5 km[3] 1:24:21,7 - -
21. 7 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Gundersen K-90/15 km 41:00,6 +4:36,5 Norwegia Fred Børre Lundberg
5. 8 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K-90/3x5 km[4] 1:21:22,5 +2:23,1  Austria
3. 18 lutego 1993 Szwecja Falun Gundersen K-90/15 km 46:47,5 +2.32,6 Japonia Kenji Ogiwara
2. 19 lutego 1993 Szwecja Falun Sztafeta K-90/3x5 km[5] 1:19:25,7 +3:46,3  Japonia
9. 22 lutego 1995 Kanada Thunder Bay Gundersen K-90/15 km 41:16,9 +2:06,6 Norwegia Fred Børre Lundberg
2. 25 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[6] 49:34,2 +1:14,7  Finlandia
10. 27 lutego 1999 Austria Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +1:09,2 Norwegia Bjarte Engen Vik
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 2 lutego 1988 Austria Saalfelden Sztafeta K-90/3x5 km[7] ? - -
1. 17 marca 1989 Norwegia Vang Gundersen K-90/15 km ? - -
1. 18 marca 1989 Norwegia Vang Sztafeta K-90/3x5 km[8] ? - -
1. 28 marca 1990 Czechosłowacja Štrbské Pleso Gundersen K-88/15 km ? - -
1. 31 marca 1990 Czechosłowacja Štrbské Pleso Sztafeta K-88/3x5 km[9] ? - -
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 7 stycznia 1989 Schonach Gundersen K90/15 km ? 3. +1:24,2 Szwajcaria Hippolyt Kempf
2. 3 marca 1989 Norwegia Oslo Gundersen K105/15 km ? 1. - -
3. 11 marca 1989 Szwecja Falun Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 6 stycznia 1990 Reit im Winkl Gundersen K90/15 km ? 3. ? Austria Klaus Sulzenbacher
5. 16 marca 1990 Norwegia Oslo Gundersen K105/15 km ? 3. +2:06,0 Andriej Dundukow
6. 15 grudnia 1990 Norwegia Trondheim Gundersen K90/15 km ? 2. +17,0 Norwegia Fred Børre Lundberg
7. 2 marca 1991 Finlandia Lahti Gundersen K105/15 km ? 1. - -
8. 8 marca 1991 Szwecja Falun Gundersen K90/15 km ? 1. - -
9. 15 marca 1991 Norwegia Oslo Gundersen K105/15 km ? 1. - -
10. 23 marca 1991 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K90/15 km ? 3. +32.4 Austria Klaus Sulzenbacher
11. 10 marca 1992 Norwegia Trondheim Gundersen K90/15 km ? 2. +4:42,3 Francja Fabrice Guy
12. 11 grudnia 1993 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K90/15 km ? 3. +3:05,0 Japonia Kenji Ogiwara
13. 19 marca 1994 Kanada Thunder Bay Gundersen K90/15 km ? 3. +22,0 Szwajcaria Hippolyt Kempf
14. 18 lutego 1995 Austria Bad Goisern Gundersen K90/15 km ? 3. +2:15,6 Japonia Kenji Ogiwara
15. 11 grudnia 1996 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen K114/15 km ? 3. +52,9 Norwegia Halldor Skard
16. 14 marca 1997 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km ? 3. +13,6 Norwegia Bjarte Engen Vik

Osiągnięcia w biegach

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
15. 19 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sprint stylem dowolnym - - Norwegia Tor Arne Hetland
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
24. 26 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sprint stylem dowolnym - - Szwecja Thobias Fredriksson
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Czas biegu Pozycja Strata Zwycięzca
1. 4 lutego 2001 Czechy Nové Město Sprint stylem dowolnym - 2. - Norwegia Morten Brørs
2. 29 grudnia 2001 Austria Salzburg Sprint stylem klasycznym - 2. - Norwegia Håvard Bjerkeli

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tabela najmłodszych zdobywców tytułu mistrza świata w kombinacji norweskiej na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
  2. Skład drużyny: Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden
  3. Skład drużyny: Trond Einar Elden, Trond-Arne Bredesen, Bård Jørgen Elden
  4. Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond-Arne Bredesen, Trond Einar Elden
  5. Skład drużyny: Trond Einar Elden, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
  6. Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden, Bjarte Engen Vik, Kenneth Braaten
  7. Skład drużyny: Trond Einar Elden, Bård Jørgen Elden, Jon Andersen
  8. Skład drużyny: Frode Moen, Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden
  9. Skład drużyny: Halldor Skard, Bjarte Engen Vik, Trond Einar Elden