Tropizm (fizjologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tropizm (efekt tropowy) – wrodzona skłonność narządów i tkanek do określonej zmiany ich pracy pod wpływem wywieranych bodźców^[1]. Tropizmy mogą mieć wpływ dodatni lub ujemny. Najbardziej znane tropizmy dotyczą mięśnia sercowego i po części pokrywają się również z tropizmami mięśni szkieletowych. Wśród nich można wyróżnić:

• chronotropizm – wpływ na częstotliwość skurczów
• inotropizm – wpływ na kurczliwość i siłę skurczu przez zmianę ilości kationów Ca2+ w komórce lub wzrost wrażliwości receptorów na wapń
• lusitropizm – wpływ na długość fazy rozkurczu, jest zwykle przeciwny do efektu inotropowego
• tonotropizm – wpływ na toniczne napięcie komórek mięśnia sercowego bądź mięśni szkieletowych
• dromotropizm – wpływ na szybkość przewodnictwa w węźle przedsionkowo-komorowym w układzie bodźco-przewodzącym
• batmotropizm – wpływ na zmianę progu pobudzenia, czyli pobudliwość mięśnia sercowego lub mięśni szkieletowych

• Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 7. ISBN 83-7430-031-0.