Tułów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludzki męski tułów

Tułów (łac. truncus) – anatomiczny termin, określający centralną część ciała u wielu zwierząt, w tym u człowieka.

U bezkręgowców tułów występuje między głową i odwłokiem. Połączone z nim są narządy lokomocji (odnóża, skrzydła). Tułów stawonogów (skorupiaki, pajęczaki) czasem zrasta się z częścią głowową i tworzy głowotułów.

U kręgowców tułów jest wydzieloną częścią ciała poza głową i szyją. Tułów mieści większość narządów wewnętrznych[1].

Tułów człowieka jest częścią ciała z wyłączeniem głowy, szyi i kończyn[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Małgorzata Twardowska, Grażyna Kucharczyk, Grażyna Łętocha, Krystyna Stypińska: Słownik Biologia. 2004, s. 392, seria: Złote wydanie. ISBN 978-83-7327-410-5.
  2. Tułów w słowniku języka polskiego PWN. PWN. [dostęp 2013-10-27].