Tughlakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dynastia Tughlaków (urdu: تغلق), dynastia władców indyjskich panująca w okresie 1320–1413.

Czasy panowania tej dynastii charakteryzowały się hinduizacją klasy panującej. Najwybitniejszym przedstawicielem dynastii był Muhammad Tughlak. W czasie swego panowania (1325-51) zreformował system monetarny, wprowadzając, wzorując się na Chinach wiarygodną monetę, której wartość zmieniała się z uwzględnieniem inflacji. Próbował wzmocnić wpływ państwa na rolnictwo dzięki podziałowi obszarów rolnych na równe działki przeznaczone do uprawiania zgodnie z zaleceniami urzędników państwowych. Za jego panowania został również opracowany pierwszy kataster. Przeniósł stolicę z Delhi do Daulatabadu w Dekanie. W drugiej połowie jego panowania nasiliły się tendencje separatystyczne których skutkiem było uniezależnienie się prowincji Maduraj (1339), Bengal (1339) i Dekan (1347).

Ostateczny upadek dynastii przypieczętowało splądrowanie Delhi przez Tamerlana w 1398 roku.

• Ghijas ad-Din Tughlak (1320-1325)
• Muhammad Tughlak (1325-1351)
• Firuz Szah Tughlak (1351-1388)
• Ghijas ad-Din Tughlak II (1388-1389)
• Abu Baker (1389-1390)
• Nasir ad-Din Muhammad (1390-1394)
• Mahmud Nasir ad-Din (Sułtan Mahmud) (1394-1413)
• Nusrat Szah at Firuzabad

• Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 359. ISBN 978-84-9819-814-0.