Tw29 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tw29

Producent	Fablok Chrzanów
Lata budowy	1929–1930
Układ osi	0-5-0
Wymiary
Masa pustego parowozu	33 t
Masa służbowa	42 t
Średnica kół napędnych	800 mm
Napęd
Trakcja	parowa
Ciśnienie w kotle	13 atm
Powierzchnia ogrzewalna kotła	55,7 m²
Powierzchnia przegrzewacza	21,5 m²
Powierzchnia rusztu	1,6 m²
Średnica cylindra	450 mm
Skok tłoka	400 mm
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	400 KM (294,2 kW)
Prędkość konstrukcyjna	30 km/h
Parametry użytkowe
Rozstaw szyn	785 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Tw29 – polski wąskotorowy parowóz tendrzak produkowany w latach 1929–1930 przez Fablok, eksploatowany na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych w latach 1929–1976.

Parowóz był adaptacją parowozów typu T40 zbudowanych w roku 1924 na zamówienie Ministerstwa Komunikacji przez niemiecką firmę L. Schwarzkopff z Berlina. Zmiany konstrukcyjne dokonane względem pierwowzoru były niewielkie - dotyczyły w zasadzie wyłącznie podwozia. Zrezygnowano ze specyficznego rozwiązania zastosowanego w parowozie T40, tj. szóstej osi ślepej, której zadaniem było zapewnienie prowadzenia wiązarów w płaszczyźnie równoległej do osi parowozu podczas przechodzenia przez ostre łuki. Rozwiązanie to okazało się kłopotliwe w eksploatacji i w parowozach serii Tw29 zastosowano rozwiązanie opracowane przez profesora Alberta Czeczotta polegające na zapewnieniu przesuwności osi (druga i piąta oś miały możliwość przesuwania się na boki odpowiednio o 15 i 26 mm) oraz usunięciu obrzeży z osi trzeciej (silnikowej). Rozwiązanie to z powodzeniem zastąpiło konstrukcję niemiecką.

Lokomotywy tej serii nie różnią się istotnie danymi technicznymi oraz osiągami od produkowanych już po II wojnie światowej lokomotyw serii Tw47 i Tw53, które w istocie były kopiami parowozów serii Tw29, a różnice między poszczególnymi typami były minimalne.

Dostarczono łącznie 6 egzemplarzy tego parowozu (numery fabryczne 313, 314, 315, 409, 410 i 435). Ostatnia maszyna z tej serii (nr fabryczny 409) została zezłomowana dopiero w październiku roku 1976.

• Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. II: Technika kolei wąskotorowych. Katowice: Apland sp. z o.o., 2001, s. 59, 64. ISBN 83-912575-0-9.
• Jan Piwoński: Parowozy kolei polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 103.