Tyberiusz Korunkaniusz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tyberiusz Korunkaniusz
Data urodzenia

ok. przypuszczalnie 311 p.n.e.

Data śmierci

241 p.n.e.

Pontifex Maximus
Okres

od 254 p.n.e.
do 241 p.n.e.

Konsul wraz z Publiuszem Waleriuszem Lewinusem
Okres

od 280 p.n.e.
do 279 p.n.e.

Tyberiusz Korunkaniusz łac. Tiberius Coruncanius (zm. 241 p.n.e.) – rzymski polityk, dowódca i prawnik. Pierwszy plebejusz, który został przewodniczącym kolegium pontyfików (łac. Pontifex Maximus).

Według Cycerona pochodził z Tusculum, a według Tacyta z Camerium (Pro Plancio 20[1]; Roczniki XI 24[2]). Homo novus, który doszedł w Rzymie do najwyższych zaszczytów i sprawował najwyższe urzędy (Wellejusz Paterkulus II.128[3]). W 280 p.n.e. w trakcie konsulatu został uhonorowany triumfem za ostateczny podbój Etrurii, po czym wspólnie z Waleriuszem Lewinusem połączyli swe siły przeciwko Pyrrusowi[4] (Appian Wojny Samnickie 10.3[5]). Możliwe, że ok. roku 270 p.n.e. uzyskał cenzurę (Seneka O szczęśliwym życiu XXI[6]). W 254 p.n.e. został pierwszym plebejuszem piastującym stanowisko wielkiego pontyfika[7] (Cyceron De natura deorum I.115[8]). W 246 p.n.e. został mianowany dyktatorem w celu zwołania zgromadzenia i uniknięcia konieczności odwoływania do Rzymu konsulów zaangażowanych w I wojnę punicką[9].

Według rzymskiego jurysty Pomponiusza Korunkaniusz był wybitnym prawnikiem oraz pierwszym w Rzymie nauczycielem prawa (Digesta seu Pandecta I.Tit.2.s.2 §35 i 38[10])

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Cicero: Pro Plancio. [w:] Latin Texts in Translation [on-line]. perseus.uchicago.edu. [dostęp 2013-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-25)]. (ang.).
  2. ↑ Tacitus: Annals. Londyn, Nowy Jork: J.M.Dent, E.P.Dutton, s. 306-307.
  3. ↑ Sallust, Florus and Velleius Paterculus translated literally. Nowy Jork: Harper's and Brothers, 1877, s. 520, seria: Harper's Classical Library.
  4. ↑ T.R.S. Broughton: The Magistrates of the Roman Republic Vol.I. Nowy Jork: The American Philological Association, 1951, s. 190-191.
  5. ↑ Appian: Roman History (Vol.I). Cambridge Mass., Londyn: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1972, s. 87, seria: Loeb Classical Library 2. ISBN 978-0-674-99002-9.
  6. ↑ Seneca: Of a Happy Life. [w:] Wikisource [on-line]. en.wikisource.org, 1900. [dostęp 2013-08-28]. (ang.).
  7. ↑ T.R.S. Broughton: The Magistrates of the Roman Republic Vol.I. s. 210.
  8. ↑ Cicero: De natura deorum, Academica (Vol.XIX). Cambridge Mass., Londyn: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1967, s. 111, seria: Loeb Classical Library 268. ISBN 978-0-674-99296-2.
  9. ↑ T.R.S.Broughton, s.216
  10. ↑ S.P. Scott: The Civil Law (Vol.II). Cincinnati: The Central Trust Company, 1932, s. 211-222.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tyberiusz_Korunkaniusz&oldid=73042272”