Nur für Deutsche – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nur für Deutsche (pol. „Tylko dla Niemców”) – napis umieszczany podczas II wojny światowej w okupowanych przez III Rzeszę państwach na środkach transportu, budynkach i w miejscach użyteczności publicznej, takich jak: parki, kawiarnie, kina, teatry, etc. przeznaczonych wyłącznie dla Niemców.

W okupowanej Polsce narodowa segregacja była ściśle przestrzegana. Z opatrzonych tym znakiem obiektów korzystać mogła jedynie administracja niemiecka, członkowie partii nazistowskiej NSDAP, żołnierze Wehrmachtu oraz niemieccy cywile. Wszyscy inni byli uznawani za podludzi i musieli ściśle stosować się do zakazu podróżowania pojazdami oraz wchodzenia do pomieszczeń opatrzonych tym napisem.

Gwardia Ludowa zorganizowała w 1942 zamachy na niemieckie lokale Café Club i Mitropa w Warszawie^[1][2], natomiast w 1943 na Bar Podlaski i kina dla Niemców. Członkowie organizacji konspiracyjnych dokonywali akcji małego sabotażu polegających między innymi na pisaniu hasła Nur für Deutsche na murach cmentarzy i latarniach ulicznych^[3].

• 
  Nur für Deutsche na krakowskim tramwaju linii nr 8
• 
  Ławka w parku miejskim w Taganrogu z napisem Nur für Deutsche (ZSRR)
• 
  Napis Nur für Deutsche na warszawskiej latarni

Zobacz multimedia związane z tematem: Nur für Deutsche

• segregacja rasowa