Tyniok – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tyniok
Ilustracja
Widok z Ochodzitej
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

892 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Tyniok”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Tyniok”
Ziemia49°33′47,4″N 18°58′26,0″E/49,563167 18,973889

Tyniok (892 m n.p.m.) – dwuwierzchołkowy szczyt w głównym grzbiecie Beskidu Śląskiego, wznoszący się bezpośrednio na północ od Przełęczy Koniakowskiej. Porośnięty lasem wierzchołek wschodni jest niższy zaledwie o 2 m od wierzchołka zachodniego, pokrytego polami i pastwiskami[1].

Nazwa góry pochodzi od tyniny – listew „szczypanych” siekierą ze świerkowego kloca, z których wyplatano głównie przęsła płotów do koszarowania owiec. Dawna nazwa szczytu (Rdzawka lub Drdzawka), podawana m.in. w „Dziejopisie Żywieckim” Andrzeja Komonieckiego, pochodziła prawdopodobnie od rdzawej barwy ziemi, wywołanej obecnością licznych związków żelaza. Syderytowe rudy żelaza, występujące w tym rejonie w miękkich, ciemnych łupkach kredowych, były wydobywane w XIX w. i przetapiane w hucie w Węgierskiej Górce[2].

Tyniok znajduje się we wsi Koniaków w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim w gminie Istebna[1]. Od wschodu, tuż pod szczytem, stoki Tynioka trawersują niebieskie znaki szlaku turystycznego ze Zwardonia na Baranią Górę[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-06-17].
  2. Karol Buzek, Ruda żelaza w Śląskich Beskidach i jej znaczenie dla kraju, „Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid Śląski” w Cieszynie”, 2, 1931, s. 44–51 (pol.).
  3. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.